بعد از تو مادر خانه جور دیگری شد
رنگ  تمام  یاس ها،  نیلوفری شد
از شرم پهلویت که زخم میخ برداشت
دیوار خانه تا ابد خاکستری شد
ای وای از آن شب های خاموش مدینه
روز فراقت،  روز گریه آوری  شد
وقتی که رفتی زیر لب آهسته گفتم :
ای وای، تازه  اول  بی مادری شد
سی سال بعد از رفتنت با ضرب شمشیر
فرق پدر بشکافت، او هم بستری شد
آن کودکی که زینت دوش نبی بود
در قتلگاه عشق، شاه بی سری شد
شاعر : حمید رمی