هر زندانی
 همیشه چشمش به درب است،
که درب زندان باز شود و اسم او را برای ملاقات صدا بزنند
 خانواده اش را ببیند، بچه هایش را ببیند
 خانواده اش هم هر چند وقت یک بار می آیند، و دیدارها تازه می شود.
 اما بمیرم برای زندانی زندان های بغداد، امام کاظم (ع)، ملاقات کننده ای نداشت
 اسمش سندی بن شاهک یهودی بود،
 هر وقت به ملاقات می آمد، تازیانه ی به دست داشت