چشم گردون در عزای موسی جعفر گریست      
چشمه خورشید برآن ماه خوش منظر گریست
شمع خاموش محبت بود و از بیداد خصم    
همچنان پروانه ای بر شعله آذر گریست
گر چه او پروانه حق بود اما همچو شمع       
در مناجاتش زهجر دوست پا تا سر گریست
ژرف زندان بهر او معراج قرب دوست بود        
عاشق صادق زهجران رخ دلبر گریست
او که خود مظلوم بود و خود اسیر ظلم بود     
بر غریبی شهید کربلا یکسر بگریست
دیده عشّاق از داغ امام عاشقان
در دل صحرا غم یک آسمان اختر گریست