بــــــاب الحوائج، در کُنج زندان
بــــــا ناله گفتا، در دادن جان
چون مرغ پَر گـشته کُنج قفس نشسته       
خلـــــصنی   یـا      رب 2
تبعید و زنـــــــــدان، بنموده پیرم2  
راضی شدم در، زندان بمیرم
چون مُرغ پَر گشته کُنج قفس نشسته    
خلـــــصنی     یـا     رب2
کـــــــــــــی می شود من آزاد گردم    
راحــــت ز دستِ صیاد گردم
چون مُرغ پَر گشته کُنج قفس نشسته     
خـــــــلصنی    یـا     رب2
بـــــــــــــــــر دیدن من آید شبانه2     
سَندی شـــــــــاهِک با تازیانه
آید چو رو برویم، سیلی زند به رویم     
خلــــصنی    یـا       رب2
تــــــــــــــــــابوت او شد، از تختۀ در  
دنـــبال تابوت، زهرای اطهر
با قامت خمیده، رنگ از رُخش پریده   
خـــــــلصنی   یا      رب 2
ایـــــــــن پیکر کیست در جسر بغداد   
از کــــــنج زندان گردیده آزاد
دارد به تن نشانه، از ضرب تازیانه    
خلصنی یا رب خلصنی یا رب