کـــــــــــبوتر من مَـــپر ز لانه     
مـــــــبر صــــفــا را ز آشـــیــانه
کسی ز حــــــــالم خبر نـدارد     
شــــــب غــــــم مـــن سحر ندارد
قمر به حالم ستاره ریــــــــزد      
کـــــــــه آســـــــــــمانم قمر ندارد
صفای خانه به خانه بـــرگرد    
کـــــــــبوتر مـــــن به لانه برگرد
کـه جوجگانت در انـــتظارند     
جـــــــــــــــواب آنـــها، پدر ندارد
عــــلی رهین مـحــبت توست  
بــــــــــــدوش او بار منت توست
در انــــتظار حـــمایت توست        
کــــــــــه جز تو حامی دگر ندارد           
دو زانـــــویم در بغل، نشستم       
در انـــــــــــــــــــتظار اَجَل نشستم
که خرمــن جان به دامن خود     
بــــــــجــــــــــــــز امید شرر ندارد
تــــــــمــام دردم، توئی طبیبم      
مـــــــــــــــزن شرارم، مبر شکیبم
میان کــــــــــوچه ببین غریبم     
مـــــــــــــکن کــــناره از ین میانه
کسی چه داند چه کرده دشمن       
چــــــه کرده با تو، چه کرده با من
تـــــو را کشانده، کیان کوچه       
مـــــــــــــــــرا نشانده به کنج خانه