• یکشنبه 4 آذر 03

استاد سید رضا موید

شعر در مدح و مناجات با امام حسین (ع)- (خوشا جانی که جانانش حسین است)

31295
83

خوشا جانى که جانانش حسین است
 خوشا دردى که درمانش حسین است

بُوَد فرمان‌رواى کشور دل
خوشا مُلکى که سلطانش حسین است

به چرخ دین، نجوم بی‌شماری است
ولى ماه درخشانش حسین است
 
نگردد محفل اسلام، تاریک
بلى؛ شمع شبستانش حسین است
 
به نامش دفتر توحید، مفتوح
خوش آن دفتر که عنوانش حسین است!
 
حسن، جان عزیز مصطفى بود
ولى آرامش جانش حسین است
 
به راه عشق، پایان نیست لیکن
یقین دارم که پایانش حسین است
 
على را بر خلیل الله فخری است
بلى؛ چون ذبح عطشانش حسین است

چه صحرایى است یا رب! وادى عشق؟
که تنها مرد میدانش حسین است

زمین نینوا هر دم بهار است
 چمن‌پیراى بستانش حسین است

بگو اهریمنان کربلا را
که این صحرا سلیمانش حسین است

«مؤیّد» را چه غم باشد ز محشر؟
که پوزش‌خواه عصیانش حسین است

  • دوشنبه
  • 7
  • اسفند
  • 1391
  • ساعت
  • 5:34
  • نوشته شده توسط
  • یحیی

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران