ای کعبه آمال دو عالم حرم تو                   
د ارد حرم این رتبه ز خاک قدم تو
تقدیر به فرمان تو چون حلقه به گوشان         
بنوشته به سر لوح قضا از قلم تو
ای شاه خراسان این فخر سلیمان          
با آنهمه حشمت که بود در حشم تو
دست ازلی قصد ابد کرد و برافراشت        
با نارک این گنبد مینا علم تو
زوار مزارت بروی عرش نهد پای                
چون عرش علا فرش بود در حرم تو
جبرئیل به کف عالیه و عطر فشاند         
بر زائر قبر و حرم محترم تو
حوران جنان از پی آرایش رخسار        
گرد حرمت می طلبند از خدم تو
دیگر چه کند باغ جنان و نعمش را         
آنکس که در آید به ادیم نعم تو
رحمت ز سما آنچه بیارید و بیارد                    
یک قطره بود از کرم و لطف و یم تو
صد ملک سلیمان و هزاران طبق زر              
دور افکنم از دست من آید درم تو
از نار برون آرد و آزاد نماید                     
مأمور جهنم چو ببیند رقم تو
هر کس به امیدی به کسی ملتمسی است
افسرده به امید برات از کرم تو