زمین علقمـــــــــه دریای خون شد
تن بــــــــــــــی دست سقا واژگون شد
عـــــــــــــزیز فاطمه با قلب خسته
سر نعـــــــــش عــــــــلمدارش نشسته
بــــدامن گه نهد آن جسم صد چاک
گهی خون از دو چشمش می کند پاک
ز جــــــــــا برخیز ای سَرو روانم
علـــــمدار رشیــــــــــــــــد و قهرمانم
بخیمـــــه دخترم چشم انتظار است
بحـــــــال مرگ طفل شیر خوار است
شکسته از غمت پشت حسین است
پـــــــــــــــریشان گیسوان زینبین است
شاعر:خوشدل
- سه شنبه
- 8
- اسفند
- 1391
- ساعت
- 8:47
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه