کنار دل و دست و دریا، اباالفضل!
تو را دیده ام بارها، یا اباالفضل!

تو از آب می‌آمدی مشک بر دوش
و من در تو غرق تماشا، اباالفضل!

اگر دست می داد، دل می بریدم
به دست تو از هر دو دنیا، اباالفضل!

دل از کودکی، از فرات آب می خورد
و تکلیف شب: آب، بابا، اباالفضل!

تو لب تشنه پرپر شدی، شبنم اشک
به پای تو می ریزم اما، اباالفضل!

فدک مادری می کند کربلا را
غریبی تو هم مثل زهرا، اباالفضل!

تو را هر که دارد، ز غم بی نیاز است
وفا، بعد از این، نیست تنها، اباالفضل!

تو با غیرت و آب و دست بریده
قیامت به پا می کنی، یا اباالفضل!

 ابوالقاسم حسینجانی