رَه از همه جا بسته ولی راه تو باز است
عالم همه را بر در تو روی نیاز است
دارم گله از زلف تو بسیار ولیكن
گر باز نمایم سر این رشته دراز است
ارباب بصیرت همه دانند كه محمود
كُحل بصرش خاك كف پای ایاز است
هر چند نِیم لایق بخشایشت امّا
چشم طمعم بر در احسان تو باز است
خود قبله و چشم سیه ات قبله نما شد
و آن طاق دو ابروی تو محراب نماز است
از هر دو جهان قبله ی كوی ِ تو گزیدیم
رو سوی تو داریم  كه بهتر ز حجاز است
چشم تو به هر بی سروپا بر سر لطف است
جز با من ِ دل خسته كه پیوسته نیاز است
دیگر مزن آتش به دل ِ زار «وفایی»
كز آتش رخسار تو در سوزوگداز است
شاعر:وفایی