آموزش نکات مداحی

«سیستم صوتی»
قوّت دستگاههای صوتی و استفادۀ درست و تنظیم صحیح آن در کار مداحی بسیار حائز اهمیّت است. اگر صدا به مدّاح خوب رسانده شود می‌تواند با لطافت بیشتری بخواند، علاوه بر اینکه به حنجره فشاری وارد نمی‌شود و همچنین مستمعین از صدای زیاد و ناهنجار اذیت نخواهند شد. بنابراین حتماً قبل از اجرای برنامه باید سیستم صوتی تنظیم و صدا با کیفیت مطلوب باشد. طنین صدا (اکو) باید ملایم و در حدّی باشد که صدا برای مستمع مفهوم باشد.
از نظر صوتی، مجلس باید طوری باشد که صدای مداح بر جمع غالب باشد و در ضمن ذاکر صدای خود را کاملاً بشنود. لذا برای اینکه مستمع از صدای زیاد آزرده نشود، بهتر است باند اکو در جایی قرار

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 12:54
• نوشته شده توسط
• سجاد

«راه متقاعد کردن مستمع»
راه متقاعد کردن مستمع:
1- ایجاد حسّ مقبولیت
2- نوآوری
3- علاقه
4- توجه به نکات ظریف
5- عدم تکلّف
6- تأکید
7- تغییر سرعت بیان
8- مکث
1- ایجاد حسّ مقبولیت: حس مقبولیت به این صورت است که براثر عواملی دیگر حالتی در مستمع ایجاد می‌شود که به جهت حالت مقبولیتی که در ذهن او پیدا کرده‌ایم به راحتی سخن ما را می پذیرد. باید توجّه کنیم که حسّ مقبولیت و ایجاد آن در مستمع بسیار مهم است، چرا که در این صورت به راحتی می‌توان بر مستمع اثرگذار بود.
ایجاد حسّ مقبولیت:
الف) ادب و احترام
ب) بردن نام بزرگان
ج) همراهی با جمع
د) تشویق مداحان دیگر
س) احترام به مستمع
ط) انتقادپذیری
هـ) تعیین نکرد

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 12:57
• نوشته شده توسط
• سجاد

«روشهای معمول سینه زنی»
روشهای معمول سینه‌زنی عبارتند از:
1- روش سنّتی (زمینه- نوحه- مظلوم کشیدن- واحد سنگین- ذکر دودمه- شور)
2- روش جدید (ضرب تک- واحد سبک- واحد سبک تند- شور)
3- روش بزمی (نوحه یا ضرب تک- شور)
توجه به چند نکته در این قسمت لازم به نظر می‌رسد:
الف) استفاده از سبکهایی که از روی الگوهای مجاز ساخته شده باشد.
ب) استفاده از سبکهای جدید و حرکت به سمت سبک‌سازی.
ج) پرهیز از غلوّ و محتویات دور از شأن معصومین علیهم السلام.
د) انتخاب روش سینه‌زنی با توجّه به زمان.
8- دعا و مناجات پایان مجلس:
در پایان سینه‌زنی با توجه به شور و حال معنوی مستمعین، همراه با مناجات، اشاره‌هایی به روضه صورت می‌گ

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• سجاد

بسم الله الرحمن الرحیم
شما مداحان و گویندگان فضایل اهل بیت علیهم السلام بهترین کسانی هستید که می‌توانید حلقۀ عمل را به حلقۀ محبّت وصل کنید و یک سلسله و زنجیرۀ واقعی به وجود بیاورید. تا کسی اهل محبّت نباشد، قاعدتاً وارد این وادی‌یی که شما هستید، نمی‌شود. آن کسی که قدم در این وادی می‌گذارد، لابد مایۀ محبّت و استعداد و قابلیّتی در او هست. آنچه وظیفۀ هر انسانی است، این است که سرمایه‌ها را زیاد کند. سعی کنید این سرمایۀ محبت و معرفت زیاد بشود. هرکس در هر سطحی که هست، باید خودش را بالا بکشد، والاّ تمام می‌شود. برادران! این سرمایه‌های معنوی هم مثل سرمایه‌های مادّی هستند که گاهی تمام می‌شود. اگر به آن

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:02
• نوشته شده توسط
• سجاد

یک: فنّ مجلس خوانی: مجلس خوانی دو گونه است:
الف: مدّاحی شاعرانه:
بعد از اینکه مداح موضوع مدّاحی را انتخاب کرده که در چه موضوع یا محوری، مدح و مرثیه یا شعر و سخنی اجرا کند به مرحلۀ اجرا، می‌رسد. مداحی شاعرانه از اوّل با شعر است و موضوعات مهمّ و جالب و ادبی مورد توجّه قرار می‌گیرد. و اجرای شعر با شواهد داستان و صحنه‌سازی و معنی کردن و مثال آوردن، تفسیر آمیخته با هنرها و شاهکارها و مضامین و زیبایی‌های ادبی بوده و موضوعات در شعر گاهی در هر مصراع پراکنده و مختلف است. به انتخاب بیان، تفهیم، حسن سلیقه بسیار دیده و شنیده‌ایم، که مداحی با بیان جذّاب، یک موضوع و شعر و مضمون حسّاس و آتشین داشته به علت عد

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:07
• نوشته شده توسط
• سجاد

دو: فنّ بین‌المجلس خواندن
همانطور که از عنوان بحث مشخص می‌شود در این قسمت مداح خود آغازکننده نیست، بلکه بین مجلس از مداح یا سخنران، مجلس را تحویل می‌گیرد و حالات مختلف دارد:
الف: بلافاصله بعد از واعظ اگر مجلس گرم و آماده است و سخنران، روضه خوان و مرثیه خوان قهّار باشد، دیگر نیاز به مقدّمه چینی نیست و باید در همان حال مجلس را اداره کند.
ب: در بین دعا یا زیارت با ترجمۀ قسمتی از آن، شعر یا روضۀ مناسب آن را انتخاب کرده که با شور و حال خاص خوانده می‌شود.
ج: بعد از مداح دیگری مجلس را تحویل گرفته به همان شکل بند الف با ید ادامه دهد. اگر واعظ یا مدّاح قبلی مجلس را به حدّ اوج به شور و حال نرسانده‌اند د

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• سجاد

این فن از فنون بسیار مشکل، دشوار، استادانه و هنرمندانه است و اگر کسی به ویژگی‌ها و خصوصیات آن آشنا نباشد مجلس گرم را به سردی می‌کشاند زیرا فنّ شررپاشی باید موجب گرمی و افزایش شور و حال مجلس شود.
در شررپاشی یا تکّه خوانی به موارد زیر باید توجه داشت:
الف: مدّاحی در حال خواندن شعری است که مداح استاد و کارکشته و با تجربه به تناسب و متقضای حال و مضمون و مرثیه و گفتاری که خوانده می‌شود، گفته‌ای داغ‌تر و یا زیباتر با سبک و حال خاصّی بیان مداح را قطع نموده و به شکل جذّاب باعث دگرگونی محفل می‌شود.
مثلاً مداحی در حال خواندن این شعر است:
ای ز جمالت فروغ حق متجلّی خاک مزارت بهشت اهل تولّی
سینه و دست تو بو

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:11
• نوشته شده توسط
• سجاد

چهار: فنّ دم خوانی:
دم‌خوانی یعنی مداح شعری آهنگین و موزون را بخواند و مستمع یا با او هم‌خوانی کند یا با یک مصراع و یک جمله و یا کلمه یا اسم و ذکری به او پاسخ دهند.
1- جانم علی جانم علی ای جان جانانم علی.
مستمع این ذکر را می‌گوید و مداح شروع می‌کند بندهایی را در همین وزن می‌خواند.
2- شرف معیار و ایثار حسین است هدف آمال و افکار حسین است.
در اینجا مستمع آخر شعر را (حسین است) تکرار می‌کند.
3- نشر حقایق را ببین قرآن ناطق را ببین
مادر بیا مادر بیا احوال صادق را ببین
واویلتا واویلتا (2)
در این قسمت مستمع با ذکر واویلتا واویلتا به کمک مداح می‌شتابد.
4- گل رنگ و بو ندارد آبی به جو ندارد
روکن به هر که

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• سجاد

«زمزمه» در اصل تکرار زیر لب کلماتی است که در حین روضه برای همنوایی بین مستمعین صورت می‌گیرد. مثلاً وقتی مدّتی روضه خوانده شد مستمع میل دارد نام نامیّ حسین علیه‌السلام را زمزمه کند که در بعضی مواقع، مداح برای شور افکندن در مجلس، او را دعوت به این کار می‌نماید. مثلاً روضه را خوانده و حالا برای همه گیر شدن ناله‌ها به مستمع می‌گوید: ناله بزن حسین (ع) این اصل زمزمه است اما پویایی در سبک‌های روضه‌خوانی باعث شده تا زمزمه حالتی کلاسیک‌تر به خود بگیرد تا جایی که برای این کار، شعری مجزّا در یک سبک خاص خوانده می‌شود در واقع زمزمه، قسمتی از روضه‌خوانی به شمار می‌رود و فنّ قوی و خوبی در رسیدن به هدف محسوب

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:13
• نوشته شده توسط
• سجاد

قصیده خوانی یکی از فنون برجستۀ مداحی است و مداحان قدیمی بیشتر به این مسئله می‌پرداختند و عموماً قصیده‌خوانی مورد نظر و تأیید ائمّه اطهار علیهم‌السّلام بوده است زیرا در شعر شعرای بزرگ مثل سیدحمیری، فرزدق، حسان بیشتر قصیده را مشاهده می‌نماییم. قصیده‌خوانان از مداحان پرمایه محسوب می‌شوند. زیرا شاعر در قصیده سعی دارد به موضوعات اخلاقی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، حماسه، معارف، داستان و فضایل و مدایح و مناقب اهل بیت علیهم‌السلام بپردازد و مستمع در شنیدن یک قصیده آنچه نیاز دارد به او می‌رسد.
ویژگی‌ها و نکات مورد نیاز در فنّ قصیده‌خوانی
الف: در قصیده‌خوانی مجلس زودتر به مقصد و نتیجه نزدیک می‌شود و نیازی

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:14
• نوشته شده توسط
• سجاد

مثنوی یکی از قالب‌های شعری مشهور در شعر فارسی است. اشعار فارسی در قالب فوق بسیار در مدّاحی اهل بیت علیهم السلام کاربرد دارد و شعرای معاصر در این قالب اشعار و مدح و مرثیه زیاد سروده‌اند، که بیشتر آنها در شعر حاج آقای سازگار، حاج علی انسانی، حاج سیدرضا مؤید و حاج آقا شفق و سایر شعرا دیده می‌شود.
نکاتی چند راجع به مثنوی خوانی:
الف: مثنوی در مدیحه خوانی بسیار جذّاب است. چون بعضاً هر بیت معنی خاص خود را دارد و معمولاً از زیبایی خاصّی برخوردار است.
ب: در شعر مرثیه، مثنوی اگر شعر خوب باشد و معانی خوانده شود شاید کمتر به روضه نیاز باشد مانند:
هر چه نیرو داشتم بردم به کار تا نبیند غنچه‌ام آسیب خار
یا م

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• سجاد

خیلی از افراد هستند که صدای خوبی ندارند ولی شعر مدح و مرثیه را شاعرانه دکلمه‌خوانی کرده و با هیجان و احساس و نمایش رفتاری و گفتاری غوغایی به پا می‌کنند که مداحان خوش‌صدا نمی‌توانند آنگونه اجرا کنند، دکلمه‌خوانی در مداحی ویژگیهایی دارد که برخی از آنها ذکر می‌شود:
1- اگر کسی از سرمایۀ صوتی محروم است می‌تواند از این شیوه استفاده برده و مداحی کند.
2- هنرنمایی در اجرای این فن بسیار مؤثر است. و لذا نقش احساس، هیجان و تفهیم در شعر بسیار کارآیی دارد.
3- اگر در مجلسی همه هنرنمایی صوتی کرده باشند و مداحی دکلمه‌خوانی کند موفّق‌تر خواهد بود. اگر به مرثیه‌اش گریه کنند یا نکنند یا به شعر او کسی پاسخ هیجانی

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:17
• نوشته شده توسط
• سجاد

یعنی مداحی شعر و نثر را آمیخته اجرا می‌کند. که این بیشتر در مداحان قدیمی مرسوم بوده یعنی قبل از شروع مداحی یا در بین آن یا آخر مداحی سخنوری هم می‌کند. که مورد اعتراض وعاظ و برخی مستمعین هم واقع می‌شود که شما برای مداحی دعوت شده‌اید یا سخنرانی؟
از زمانی که مداحی در کشور رشد کرده کمتر از اینگونه مداحان استفاده می‌شود. متأسفانه برخی از مداحان به ویژه در مراسم ختم با پرگویی، تمجید از اشخاص و مدح متوفّی و نصیحت‌های تکراری، خودستائی‌های گوناگون وقت مردم را می‌گیرند.
شکی نیست که برخی از مداحان اینقدر مطالعه دارند که کمتر از یک واعظ نیستند. لیکن توصیه می‌شود چون مداحی و سخنرانی دو مقولۀ جدای از هم می‌

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:19
• نوشته شده توسط
• سجاد

خودخوانی مهارتی است در مداحی که هرکس نمی‌تواند آن را اجرا کند مگر خیلی در بیان و تفکر و معلومات و هنر سخنوری و ربط سخنان موروثی اکتسابی بهره‌ای داشته باشد. خودخوانی یعنی اینکه مداح چه در شعر و چه در مرثیه‌خوانی سخنان و یا گفتارهایی را داشته باشد که از دیگران نباشد یعنی نقل‌قول و حدیث و روایت نباشد از خودش و زائیدۀ فکر شخصی باشد و هر چه که در دل و زبان می‌پرود بیان کند.
نکاتی راجع به فنّ خودخوانی:
الف: از زبان خود اهل بیت اظهار محبت با شعر یا سخن داشته باشد مانند:
مهر تو را به عالم امکان نمی‌دهم این گنج پر بهاست من ارزان نمی‌دهم
یا مثلاً:
چه شود که بر سر من به دم ممات آیی.
ب: خودخوانی اگر از خا

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:20
• نوشته شده توسط
• سجاد

یازده: فنّ ردیف‌خوانی:
ردیف‌خوانی در مداحی از فنون بسیار مهم و برجسته است. و در قدیم بیشتر مرسوم بوده است و برخی از مداحان فعلی مشهد و برخی از گذشتگان به این هم توجّه ویژه داشته‌اند. دوستان مداح اگر این فن را در مجالس پیاده کنند، خواهند دید به اوج، عظمت و شور و حال مداحی و نظام و یکپارچگی مجالس افزوده می‌شود و به شرح زیر است:
الف: واعظ هر روضه‌ای را که خوانده است مداح هم همان موضوع را ادامه دهد.
ب: مداح هر روضه‌ای را که خوانده مدّاح بعد هم همان موضوع را ادامه دهد.
ج: هر مداحی که قبلاً خوانده است، مداح بعد هم در همان ردیف و قافیه شعر بخواند. حال شعر غزل باشد یا قصیده یا مثنوی یا روضه باشد مثلاً

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• سجاد

سیزده: (فنّ چارپایه خوانی) یا چهارپایه خوانی:
مرسوم است وقتی دسته‌های عزاداری در ایام مصیبت وارد بازار یا خیابان می‌شوند، در نقاطی پر جمعیت یا مثلاً در صحن امامزاده یا مسجد جامع چهار پایه‌ای برای مداح می‌گذارند تا بر بالای آن ایستاده و مردم عزادار را بگریاند. این روش را چهارپایه خوانی می‌گویند که ویژگی‌هایی دارد که به برخی از آنها در اینجا اشاره می‌شود:
الف: در چهارپایه خوانی مداح باید آنقدر بر بیان و شعر و گفتار خود اشراف داشته باشد که حتّی یک تُپُق هم نزند. یعنی کاملاً بر اوضاع و احوال محفل مسلط باشد.
ب: مداح باید روانشناس و مستمع شناس باشد و باید بداند که چگونه بخواند و از چه بگوید تا در مر

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:24
• نوشته شده توسط
• سجاد

این فن از فنونی است که اگر مداح به آن آشنا نباشد و نتواند آن را به خوبی اجرا کند، اذهان مستمعین پراکنده و لذا دیر با موضوع و مضمون ارتباط برقرار می‌کنند و بارها دیده شده گریز و پل‌سازی مناسب و به جا، یکباره مجلس را متحوّل می‌کند. این فن به سه صورت انجام می‌شود:
الف: از خودخوانی به مدح و مرثیه
ب: از مدح خوانی به مرثیه
ج: از مرثیه به مرثیۀ دیگر
الف: از خودخوانی به مدح و مرثیه: در قسمت اول مداحی در حال خواندن این شعر است:
یابن الحسن بیا که حلول محرّم است شادی به ما حرام شد و ایام ماتم است
تا جایی که می‌گوید:
سقّا ز تشنگان حرم شرمسار گردیده خشک ز شعلۀ خجالت او نهر علقم است
بر عاشقان، سیاحت گلها حر

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• سجاد

بعد از خواندن روضه و شعر نوبت به خواندن زمینه می‌رسد که در واقع حکم آماده شدن برای نوحه را دارد. زمینه، نوحه‌ای کوتاه با سربندهای محزون است که ابیات آن از سه یا چهار بند تجاوز نمی‌کند و مستمع به صورت نشسته جواب می‌دهد و به سینه می‌زند، که به این وسیله، به مستمع فرصت داده می‌شود که خود را آماده برای سینه‌زنی نماید و همین طور که آرام آرام جواب کوتاه آن را تکرار می‌کند و به سینه می‌زند تا صف‌های سینه زنی تشکیل شود.
زمینه به دو دسته تقسیم می‌شود:
الف: زمینه همراه با جواب: که دارای بندهای کوچک و یک کلمه‌ای بوده و به سادگی می‌توان از مستمع جواب گرفت. مثلاً:
فاطمه یا فاطمه فاطمه یا فاطمه عرش حق را قا

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:26
• نوشته شده توسط
• سجاد

«نوحه» شعری است دارای وزن و قافیه و ریتم خاص که مستمع آن را جواب داده و به سینه می‌زند. قبل از اینکه به بحث نکات در نوحه‌خوانی بپردازیم، بهتر است با ساختار آن بیشتر آشنا شویم که دارای چه قسمتهایی است.
نوحه شعری است که دارای چند فصل می‌باشد که به آن «بند» گفته می‌شود و هر بند با «جواب» به اتمام می‌رسد که بند اول نوحه تماماً یا قسمتی از آن توسط سینه‌زن پاسخ داده می‌شود. هر بند نوحه دارای سه بخش است:
الف: سربند: بیت آغازین هر بند از نوحه که باید توسط سینه‌زن پاسخ داده شود را «سربند» گویند که یک یا دو بیت شعر کامل است مانند:
پرستوی علی از آشیانه می‌رود شکسته بال و پر از چه شبانه می‌رود
مدینه در کج

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• سجاد

بعد از خواندن نوحه، نوبت به خواندن «واحد» می‌رسد که در واقع خود، نوعی نوحه می‌باشد و معمولاً بدون جواب خوانده می‌شود ولی در بعضی مناطق کشور، همراه با جواب است. واحد باید از ویژگیهای زیر برخوردار باشد:
الف: شعر واحد آتشین و جانسوز و دارای روح حماسی باشد.
ب: معمولاً اشعار در قالب مثنوی بیشتر در واحدخوانی کارآیی دارد.
ج: استفاده از میان‌دار مجرّب در واحد بسیار مؤثر است.
واحدخوانی معمولاً سه شکل است:
1- مداح چند بیت را مستمر خوانده و بعد از چند بیتی با آهنگ مناسب و به مقتضای حال مجلس سینه‌زنی پاسخ از مستمع می‌گیرد.
2- مدّاح هر مصراع یا بیتی را خوانده بدون فاصله مستمع پاسخ می‌دهد.
3- مداح شعری را ب

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• سجاد

بحر طویل‌خوانی از فنون قدیمی در مداحی به شمار می‌رود که مداحان قوی و برجستۀ قدیمی بیشتر استفاده می‌کردند زیرا حفظ کردن و خواندن بحر طویل تبحّر خاصی می‌خواهد که معروفترین آن: شیر سرخ عربستان و وزیر شه خوبان است که در پایان مراسم سینه‌زنی بعضی مواقع به جای واحد خوانده می‌شود و سینه‌زنان پاسخ می‌دادند شه باوفا اباالفضل صاحب لقا اباالفضل متأسفانه به جای اینکه روز به روز فنون ما شکل بهتری پیدا کند امروزه خیلی کم اجرا می‌شود مگر توسط میانداران قدیمی و مداحان قدیمی که امروزه کمتر انجام می‌شود.
یک نمونه از بحر طویل راجع به حضرت حر علیه الرحمه از حاج آقای سازگار را در اینجا می‌آوریم:
در صف کرب و بلا لش

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:30
• نوشته شده توسط
• سجاد

«دودمه» شعری است دوبندی که در عزاداری‌ها و حرکت دسته‌جات، مورد استفادۀ زیادی دارد و در واقع نوحه‌ای است که سینه‌زن بسیار سریع آن را یاد گرفته و فوراً به سینه‌اش می‌زند و بعضاً احتیاج به هیچ‌گونه مقدمّه و مؤخره‌ای هم ندارد که دو بند مجزّا از هم دارد و ممکن است دو بیت و یا دو مصرع بوده باشد که می‌توان از آن برای پایان عزاداری در هر جای مجلس و همچنین در عزاداری‌های مختصر، به طور مستقل استفاده نمود م انند:
محراب و مسجد گشته دریای خون روی امیرالمؤمنین لاله‌گون
یا
آید ندای قَد قُتِل از سماء اهل زمین شد کشته شیر خدا
و یا:
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد علمدار نیامد، علمدار نیامد
سقای حسین سیّد و سالار

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• سجاد

همان‌گونه که با «شور» آشنایی دارید نوعی سینه‌زنی ساده و نشسته همراه با التهاب زیاد است که ناشی از ریتم تند و جانسوز بودن آن می‌باشد. به این صورت که سینه‌زنها نشسته و ذکرهایی کوتاه را با توجه تکرار کرده و بدون هیچ پیرایه‌ای به سینه می‌زنند که نمونۀ خوبی از یک عزاداری پرسوز و حال، و در عین حال ساده و بی‌آلایش است. این گونه عزاداری معمولاً مناسب هرگونه مجلسی اعمّ از بزرگ، کوچک، هفتگی، دعا و زیارت و ... می‌باشد. و چون احتیاج آن چنانی به میاندار، صف آرایی کردن ندارد، هرکس می‌تواند در آن شرکت کند. به همین دلیل جایگاه بیشتری در مراسمات دارد.
به نکاتی در این مورد توجه فرمایید:
الف: نکته‌ای که در شور د

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:33
• نوشته شده توسط
• سجاد

یک مداح بی‌تجربگی و یا مهارت و استعداد خود را بیشتر در آغاز و پایان مجلس نشان می‌دهد. پایان مداحی نقطۀ استرتژیک آن است. آنچه شخص در پایان می‌گوید در گوش مستمعین باقی می‌ماند و ممکن است بیش از هر مطلب دیگری که مداح گفته است، در ذهن‌ها جای بگیرد. پایان مجلس: از اهمیّت ویژه‌ای برخوردار است چون بعد از ساعتی توسّل پیدا کردن و عرض ادب نمودن، به قول معروف «نوبت به مزد گرفتن می‌رسد» امّا متأسفانه به آن کمتر بها داده می‌شود و گروهی در پایان سینه‌زنی از جای خود بلند شده و با رفت و آمد، نظم مجلس را به هم می‌زنند آخر مجلس نباید به نظر ما کوچک جلوه کند زیرا تا الان دری را برای گرفتن حاجتی زده‌ایم حالا که د

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:34
• نوشته شده توسط
• سجاد

اَللّهُمَّ اِنّا نَسئَلُکَ وَ نَدعوُک. بِاسمِکَ العَظیمِ الاَعظَم، اَلاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَکرَم. بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلی و فاطِمَه وَ الحَسَنِ وَ الحُسَین وَ التِّسئَهِ المَعصومینَ مِن ذُرّیَّهِ الحُسَین بِدِماءِ شُهَداءِنا وَ بِه اِمامِ زَمانِما اِستَجِب دَعَواتِنا ده مرتبه یا الله، یا اللهُ یا رَحمنُ یا رَحیم، یا مُقَلِّبَ القُلوب، ثَبِّت قَلبِی عَلی دینِک، وَاکفِنا یا قاضِیَ الحاجات و یا کافِیَ المُهِمّات، اِنَّکَ مُجیبُ الدَّعَوات، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیر
اِلهی یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَّد، اِلهی یا عالِیُ بِحَقِّ عَلی، اِلهی یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطِمَه، اِلهی یا مُحسِنُ بِحَقِّ الحَ

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• سجاد

دعای خاصّی برای سفره معصومین علیهم‌السّلام وارد نشده. حمد و شکر خداوند را به جای آوردن بعد از غذا مستحبّ است. خواندن این دعا مرسوم است:
اَلحَمدُ لِللّهِ رَبِّ العالَمین، هَنیئاً لِلآکِلین وَ بَرَکَهَ لِلباذِلین، زادَ اللهُ النِّعَم. دَفَعَ اللهُ النِّقَم، بِحُرمَهِ سَیِّدِ العَرَبِ وَ العَجَم، اَللّهُمَّ تَقَبَّل هذا الاِحسانِ مِن مُحسِنِها.
در روایات وارد شده که قبل از غذا خوردن بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم و در انتهای آن اَلحَمدُلِلّه رَبِّ العالَمین گفته شود. و اهل علم و مؤمنان بعد از خوردن غذا جملاتی را به صورت دعای سفره ذکر می‌کنند. آن جملات این است:
بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. الحَ

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• سجاد

«مجالس‌های مختلف مذهبی»
«مولودی خوانی»
همان گونه که در احایث به ما رسیده است، شیعیان واقعی کسانی هستند که با شادی و سرور اهل بیت علیهم السلام شاد و در غم و اندوه آنها محزون هستند. برپایی مجالس جشن و سرور که شب میلاد حضرات معصومین علیهم السلام برپا داشته می‌شود نمونۀ بارزی از شاد بودن در شادی آنهاست و اگر خلوص نیت در آن دخیل باشد، مورد رضایت و تأیید وجود مقدسشان قرار می‌گیرد، چه بسا خیلی از حوائج و احتیاجات در این گونه مجالس داده می‌شود و بعضی سعی دارند حاجت خود را در شب شادی و شعف اهل بیت علیهم السلام دریافت دارند و بسیاری چشم امیدشان به مجالس شب ولادتی است. در این بخش به بررسی ویژگی و نکات لا

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• سجاد

گاهی از جانب خانواده‌های متدیّن، برای مجالسی که به عنوان ولیمۀ شب زفاف برگزار می‌گردد، از مداحان اهلبیت علیهم‌السلام دعوت به عمل می‌آید. در این محافل برنامه با چهارچوبی خاص برگزار می‌گردد که به شرح زیر است:
چهارچوب کلّی محافل عروسی:
1- بسم الله ... و عرض تبریک 2- جملات عربی ابتدای مجلس و عرض ادب به امام زمان (عج) 3- شعر ولایی 4- شعر عروسی 5- تصنیف مدحی 6- مراسم تشکر و تقدیر داماد از والدین 7- دعای پایان مجلس
1- بسم الله... و عرض تبریک:
شروع محافل عروسی با بسم الله ... و عرض تبریک و گرفتن صلوات برای سلامتی همۀ زوج‌ها مخصوصاً زوج صاحب مجلس و خانوادۀ آنها آغاز می‌گردد. معمولا هنگام عرض تبریک، نام

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:42
• نوشته شده توسط
• سجاد

چاووشی خوانی در بازگشت زائران از مکّه و کربلا»
چاووشی: آوازی است که با صدای زیبا و دلنشین خوانده می‌شود و خبر بازگشت زایری را از اماکن مقدّس مکّه، مدینه یا عتبات عالیات اعلام می‌نماید.
از فواید چاووشی‌خوانی این است که دیگران را برای عزیمت تشویق می‌نماید.
کارکرد چاووشی‌خوانی از باب اینک محبّت و عاطفه را بین افراد افزایش می‌دهد بسیار اهمیت دارد و باعث پالایش قلوب و پاک شدن دل‌ها از هرگونه کدورت می‌شود و کینه و قهر جای خود را به مهر و آشتی می‌دهد. چاووشی‌خوانی از قدیم‌الایام تاکنون برای کسانی که از زیارت اماکن متبرکّه باز می‌گردند ادامه دارد.
ویژگیهای چاووشان:
1- چاووشان، مردان پاک و خداشناسی که

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• سجاد

یکی از محافلی که به مناسبت درگذشت عزیزان از دست رفته برگزار می‌گردد مجلس ختم است. معمولاً این محافل در شهرهای مختلف به گونه‌های متفاوتی برگزار می‌گردد و در اکثر شهرها این محافل بعنوان سوم- هفتم- چهلم و سالگرد نیز برگزار می‌گردد که آداب مخصوص به خود را دارد.
چهارچوب کلّی برنامۀ مجالس ختم:
1- قرائت قرآن 2- مداحی 3- قرائت سورۀ الرّحمن 4- سخنرانی
5- دعای پایانی

1- قرائت قرآن:
مجالس ختم با قرائت قرآن آغاز می‌گردد و قبل از شروع قرآن معمول است که مناسبت برگزاری مجلس ذکر شده برای شخص از دنیا رفته فاتحه و صلواتی قرائت می‌گردد.

نکات مورد توجه در قرائت قرآن:
بهتر است بخش قرائت قرآن توسط قاریان محترمی ک

• سه شنبه
• 13
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 13:45
• نوشته شده توسط
• سجاد