مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دام ظلّه در فرمایشات خود به مداحان می‌فرمودند که مداحان خودشان باید بروند و مجالس شهدا را گرم کنند و منتظر نباشند کسی آنان را دعوت کند.
لذا فرهنگ مجلس شهدا باید زنده نگه داشته شود و ارزشهای از دست رفته برگردد و مردم را یاد خدمت و ایثار و فداکاری شهدا باید انداخت تا خون آنان و راه آنان پایمال نگردد.
بزرگان و علماء ما همواره به برقراری روضه‌ها در منازل تأکید داشته و این سیره و سفارش امام صادق علیه السلام را خود نیز عمل کرده و می‌کنند. براین اساس امروزه نیز در اکثر بیوت عظام در یکی از ایام هفته، مجلس روضه برپاست و این بزرگواران خود مستمع چنین مجالسی می‌شوند.
تکیه‌گاه بسیاری از روایات این است که روضه‌ها را به منازل خود ببرید. در بعضی از منازلی که سالیان درازی مجالس روضه برپاست، وقتی در آن پا گذاشته می‌شود حالت معنویت خاصی به انسان دست می‌دهد و احساس می‌کنیم که این فضا با فضاهای دیگر متفاوت است. اگر بخواهیم به بعضی از آثار روضه‌های خانگی اشاره کنیم می‌توان به این نکات اشاره کرد:
1- روضه‌های ا
برخی از مجالس در مواقع مخصوص و جهت ادا کردن نذر و شکرانۀ روا شدن حاجات و توسّل برای رفع گرفتاری برپا می‌گردد که توأماً با پذیرایی شام و ناهار برگزار می‌شود و افراد بیشتر به حالت مهمانی در این مجلس شرکت می‌کنند.
مداح و گوینده باید از این گونه مجالس استفاده کرده و افراد را جذب نمایند و با اهل بیت علیهم‌السلام آشنا کنند و تقرّب آنان را به خدا بیشتر نمایند و به نذرکنندگان بیاموزند که نذرها باید از روی عقل باشد و به غذا و شکم سیر کردن محدود نشود. مثلاً چقدر شایسته است که انسان نذر کند که اگر به مقصودی رسید جوانها را در ازدواج کمک کند، یا جهیزیه‌ای برای بی‌بضاعتی تهیه کند یا خرج تحصیل بی‌بضاعتی را ب
«مجالس عقیقه»
از نام کلمۀ «عقیقه» این گونه برمی‌آید که عقیقه نوعی بیمۀ عمر یا دفع بلاست که با خدای خود می‌بندند تا افراد عقیقه شده از خطرات زندگی سالم بمانند.
یکی از سنّت‌های خوب گذشته که هنوز در خیلی از خانواده‌ها انجام می‌شود سنّت عقیقه است. یکی از دلایلی را که عقیقه را بیشتر برای پسر می‌گیرند این است که فرزند پسر در طول زندگی بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد. بهتر است عقیقه در روز هفتم تولّد باشد و اگر انجام نداد، سنّت عقیقه تا هنگام بلوغ فرزند بعهدۀ پدر است ولی اگر پدر کاهلی کرد و عقیقه را تا هنگام بلوغ انجام نشد بعهدۀ خود فرزند است تا هنگام پیری خود را عقیقه کند. مراسم عقیقه در گذشته بیشتر
مسئله‌ای که مداح با ید در دهه‌های عزاداری بداند ترتیب شب‌های آن می‌باشد، همان طوری که می‌دانید هر شب از دهه‌های محرم، فاطمیه و شهادت حضرت علی علیه‌السلام دارای یک نام بخصوص می‌باشد که مداح باید آنها را بداند تا هماهنگ با بقیۀ همکاران خود باشد و مطالب مربوط به همان شب را آماده و مهیا سازد و سعی داشته باشیم که علاوه بر یاد گرفتن شب‌های هر دهه، ترتیب آن را نیز حفظ نماییم.
دهه‌های اوّل ماه محرّم:
شب اوّل: حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام
شب دوّم: ورود به کربلا
شب سوّم: حضرت رقیه سلام الله علیها – حضرت حر (ره) حضرت حبیب ابن مظاهر (ره)
شب چهارم: دو طفلان حضرت زینب سلام الله علیها- دو طفلان حضرت مسلم عل
لفظ شعر که یک کلمۀ عربی است: فهم، شعور و دانش معنی می‌دهد.
شعر یعنی آن تراوشات نورانی و مشاهدت حقّانی و تجلیّات رحمانی که از درون هزار توی یک انسان وارستۀ متّقی به فضای جوامع و اندیشه‌های بشری می‌تراود و آن حقایقی را که ما مردم عوام در آیینۀ شفاف هستی نمی‌بینیم شاعر در خشت خام می‌بیند و در معرض مشاعر عموم قرار می‌دهد و بشر را از هلاکت و گمراهی رهایی می‌بخشد.
شعر: یعنی مشهود کردن نادیدنیها.
شعر: یک معجزه و موهبت صد درصد خدایی است که در وجود این انسان خاکی به ودیعه گذاشته‌اند تا افلاکی شود. جالب است که بدانیم تمام چهارده معصوم (علیهم السلام) طبعی بسیار لطیف داشته و در اوقات مقتضی اشعاری را سروده
گرچه در میان شاعران اهل بیت (علیهم السلام)مثنوی سرایان بزرگی چون «عمان سامانی» و دیگران بوده‌اند اما مثنوی‌های ائمه (علیهم السلام)بعد از انقلاب دستخوش تحّول عظیمی شد که اگر بخواهیم تمام این مثنوی‌ها را در یک کتاب جمع کنیم به بیش از دو هزار صفحه می‌رسد که تمامی آنها از بار معنوی زیادی برخوردار بوده و به لحاظ فنی، بلاغت و صناعات ادبی قابل تأمل می‌باشند. پس پای در رکاب توسن معرفت نهاده به وادی حیرت‌زای کربلا می‌تازیم تا همنوا با مویه‌های سوزان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیهم السلام) را به سر نعش پاره پارة جناب علی اکبر(علیهم السلام) نشسته و با خواندن یک مثنوی زیبا از شاعر دلسوخته مجاهدی (پروانه) ب
