شب قدر است و شب مناجات
آمده ام با کوهی از حاجات
گویم ای معبود عالَمین
یا رب یا رب بحقّ الحسین
یا رب یا رب بحقّ الحسین...
شرمنده ام از گناه و غفلت
آمده ام به امیدِ رحمت
مرا بنده اَت کن ای خدا
قسم به شهید کربلا
یا رب یا رب بحقّ الحسین...
حقّ آن لحظه که غوغا گردید
سر حسین از تن جدا گردید
زینب آمد با اشکِ دیده
بوسید آن رگهای بریده
یا رب یا رب بحقّ الحسین...
ای دوست ز رحمت، دلِ آگاهم ده
در ماه دعا سیرِ الی اللّهم ده
ماه رمضان و ماه مهمانی توست
در محفل مهمانی خود راهم ده
در کوفه محشر شد به پا
آه و واویلا آه و واویلا
فرق علی گشته دو تا
آه و واویلا آه و واویلا
واویلا واویلا...
محراب و منبر لاله گون
آه و واویلا آه و واویلا
مسجد شده دریای خون
آه و واویلا آه و واویلا
حاجتش روا شد
مهمان زهرا شد
واویلا واویلا...
او جلوه ی سعادت است
بر خودش سوگند بر خودش سوگند
او کشته ی عدالت است
بر خودش سوگند بر خودش سوگند
گویم با چشم تر
مولانا یا حیدر
واویلا واویلا...
فُزت و ربّ الکعبه اش
آتش دل بود آتش دل بود
شمشیر زهر آلوده در
دست قاتل بود دست قاتل بود
ملائک گریانند
دلخون و نالانند
واویلا واویلا...
شب سوم ز شبهای قدر و
دارد این قلب شیدا نوایی
از عنایات امّ ابیها
نجفی گردد و کربلایی
بِشنو ای ربّ یکتا
بِکَ یا اللهِ ما
بِعَلي وَ بِالزّهرا
یا ارحمَ الرّاحمین...
به دعای ابوحمزه خوانان
به مناجات شب زنده داران
وَ به دلدادگان ولایت
وَ به حقّ امام و شهیدان
کن دعا از محبت
که رَویم از سعادت
راه چمران و همّت
یا ارحمَ الرّاحمین...
منم و کوله بار گناه و
خجلت از روی تو یا الهی
بر غریبان و بر رو سیاهان
تو اُمید و مجیب و پناهی
جان شد از خِجلَت بر لب
در گذر از ما یا رب
به حسین و به زینب
یا ارحمَ الرّاحمین...
بعدِ گریه برای علی و
ناله بر آن ولیّ خدایی
بار دیگر دل عاشقان شد
غصه دارِ غم کربلایی
یاد آن نور
روزه‌داران مؤمنین آماده! من ماه خدایم
ماه روزه، ماه قرآن، ماه تسبیح و دعایم
ماه حق، ماه نبی، ماه علی مرتضایم
ماه خیل انبیاء و اتقیا و اوصیایم
تا رساند بر همه عالم پیامم را محمد
خوانده از آغاز شهر الله نامم را محمد
من گرامی ماه عفو و رحمت پروردگارم
روزه‌داران الهی را همه باغ و بهارم
باشد از شعبان امیرالمؤمنین چشم انتظارم
در دل شب انس‌ها با حضرت صدیقه دارم
تا سحر گه بی قرار چشم گریان حسینم
هر شب و هر روز محو صوت قرآن حسینم
دامن سجاده گردد بزم اُنس یار با من
چشم مشتاقان بوَد تا صبحدم بیدار با من
نور بخشد شمع جمع محفل دادار با من
انس می‌گیرند مردان خدا بسیار با من
از نسیم آید سرود نغمه روح
دوباره هفته سر اومد از آقام خبر نيومد
دوباره دلم شكست و آقام از سفر نيومد
طعم تلخ بي كسي رو چشيدم با سوز آهم
چرا مرهمي برا اين اشك چشم تر نيومد
كاشكي لايق يار شم ز غفلتم بيدار شم
خداكنه مهمونش يك سحري يا افطار شم
آقام آقام كي مياي آقام
طاقتم ديگه تمومه تا به كي همش جدايي
تو بقيع يا كربلا يا حرم امام رضايي؟؟؟
شنيدم هر جا كه ذكر عمو جونتو بگيريم
هر كجا باشي به روضه تو سراسيمه ميايي
تونزار، آقا خوار شم ميخوام مثه حر باشم
كاشكي شب قدر با تو تو صحن علمدار باشم
آقام آقام كي مياي آقام
شاعر : امیر حسین سالاروند
دانلود سبک
ماه روزه ماه حق آغاز شد
آسمان را باب رحمت باز شد
بنده در مهمانی خوب خدا
با دعا وذکر او دمساز شد
هرکه وارد شد در شهر عظیم
با ملائک همدم وهمراز شد
بر گنهکاران نوید آمد، گه
بخشش دادار بی انباز شد
مشتری بنده می گردد خدا
از برای بنده وقت ناز شد
بهر قرآن آمده فصل بهار
صوت قاری ها طنین انداز شد
مرغ خوشخوان نیایش را نگر
شادمان این ماه در آواز شد
خوان پر بار خدا گسترده شد
میهمانش بنده ی ممتاز شد
در گلستان دعا گلها شکفت
لب به اذکار خدایی باز شد
دان غنیمت، بنده تو این ماه را
روبه بالا موسم پرواز شد
شعر:اسماعیل تقوایی
آب رو خرج آبرو کردم
با همین اشک و ناله خو کردم
به کرمخانه ی تو رو کردم
سر سجاده آرزو کردم
در مسیر تو باشم از این پس
سربه زیر تو باشم از این پس
نه فقط اینکه جرأتم دادی
مهربانانه فرصتم دادی
بار دیگر لیاقتم دادی
ای عزیزم ! خجالتم دادی
شاد از آنم تمام امیدم !
رمضان را نمردم و دیدم
منم آن بنده ای که حیرانم
به سر سفره ی تو مهمانم
تو به رویم نزن که میدانم ...
دیگر از کرده ام پشیمانم
روضه گردم خدا قبولم کن
توبه کردم خدا قبولم کن
اول و آخرین من الغوث
مددی بهترین من ، الغوث
همه شب همنشین من الغوث
أرحم الراحمین من الغوث
ای ز هر به تو بهتر ، ادرکنی
مهربان تر ز مادر ادرکنی
خالقَ الُلوحِ وَالقَلَم یارب
کتیبه پوشی گشته هر کوچه و بازار
شده شهید راه دین حیدر کرار
بگوییم با زهرا
واویلا واویلا...
واویلا واویلا...
مولا در اوج محنت و غربت و غمها
با فرق بشکسته شده زائر زهرا
نبی بر سر زنان
فاطمه نوحه خوان
واویلا واویلا...
با دیدن زهرای خود یاد غم افتاد
یاد در و دیوار و هم قدّ خم افتاد
هجوم شعله ها
گریه ی بچه ها
واویلا واویلا...
لیلة القدر است و دل غصه ها دارد
حاجت زیارت کربلا دارد
اشک ما جاری ز عین
همچو اهل عالمین
یا الهی بِالْحسین
یا الهی بِالْحسین...
دل کند با اشک و آهْ راهِ وصلت سِیْر
بندگانت را نما عاقبت بر خیر
ما محبّ دلبریم
همدم چشم تریم
عاشقان حیدریم
یا الهی بِالْحسین...
ای که دلهاتان بُوَد غرق سوز و آه
شد شب زیارت ابی عبدالله
آن امامِ بی مُجیب
حضرت شَیب الخَضیب
کشته ی خدّ التریب
یا الهی بِالْحسین...
ای کاش ببینیم همه ماه نهان را
همراه طلوع تو شروع رمضان را
با تلخی اشک غمت افطار نمودیم
از مسجدمان تا که شنیدیم اذان را
چندیست که چشمان زمین بی تو ندیده است
از باد صبا آن نفس مشک فشان را
تلخند زبانها بگذار از تو بگویند
تا نام تو تغییر دهد طعم دهان را
قلبی که ز خاک کف پاهای تو دور است
صد سال نخواهیم برایش ضربان را
هرگاه که با تو به مناجات نشستیم
یک بار هم احساس نکردیم زمان را
گیریم که از دیدن تو چشم بپوشیم
آقای دل ما! چه کنیم این دلمان را ؟
امسال رسیدیم که از سفره زینب
بر دست گدایان بدهی لقمه نان را
خون گریه روز و شبت از غصه زینب
باعث شده در کام بگیریم زبان را
برگرد که از کوفه نه، از کرب و بلا ن
مه خوب و خاص خدا آمده
به ما پیك نورالهدی آمده
سلامم به تو بهترین ماه سال
مه روزه داران با شور وحال
سلامم به تو ماه شبهای قدر
عروج مسلمان ز سفلی به صدر
سلامم به آن ضیف رحمانیت
خوشا آنكه آمد به مهمانیت
سلامم به شبهای نیكو ثمر
به صوت مناجات وقت سحر
سلامم به ایام پربار تو
به آن لحظه‌ی شوق افطار تو
سلامم به آن نور ایمان تو
كران تا كران ختم قرآن تو
سلامم به شبهای آدینه‌ات
به مولود زیبای در نیمه‌ات
سلامم به آن فرق بشكافته
به قلب یتیمان كه بگداخته
سلامم به مولایمان مرتضی
به آخر نمازش به صبح عزا
سلامم به فزت برب گفتنش
به محراب رنگین زخون تنش
سلامم به الغوث درماندگان
خلاصی ز نار از خدا خواندگ
ماه پیمبر برفت ماه خدایی رسید
از همه غیر خدا وقت جدایی رسید
ماه صیام آمده عیش تمام آمده
بین رمضان را که بر جلوه نمایی رسید
وقت دعا گشت باز، روزه به پا گشت باز
قاری قرآن نگر با چه نوایی رسید
موقع اسحارها موسم افطار ها
وقت سحر تا غروب،وه چه صفایی رسید
گاه شب قدر شد مومن بر صدر شد
کتاب قرآن حق به مصطفایی رسید
به نیمه مه شاد شد مدینه آباد شد
بیت علی(ع) را نگر،چه مجتبایی(ع) رسید
چو بیست ویک روز شد تیره به ما روز شد
به قامت مرتضی (ع)سرخ قبایی رسید
صفا تن وجان بده به رتل قرآن بده
ثواب یک آیه اش چه خوش بهایی رسید
در این مه پر بها هر آنچه خواهی بخواه
که درد هر بنده را ،زحق دوایی رسید
شاعر : اس
دوباره ماه خدا و بهار قرآن شد
دوباره ماه صفا دادن تن و جان شد
دوباره شوق سحر، هر غروب هم افطار
دوباره موسم شادی اهل ایمان شد
دوباره وقت سفر شد به شهر خوبی‌ها
دوباره ماه نزول کتاب قرآن شد
دوباره بستن چشم و دهان زهر خوردن
دوباره بنده حق بر خدای مهمان شد
دوباره خواندن یک آیه با ثواب تمام
دوباره فصل مناجات و رتل قرآن شد
دوباره لیله ی قدر ومجیر وجوشن ها
دوباره ماه دعا ومهار شیطان شد
دوباره آمده ماهی که یک شب قدرش
برابری به هزار ماه عمر انسان شد
دوباره آمده ماهی که در میانه ی آن
ز شمس روی حسن (ع) خانه نورباران شد
دوباره آمده ماهی که روی ماه علی (ع)
خضاب خون سر و عمر او به پایان شد
بدار مغتنم این فرص
هنگامه وصل رمضان آمده است
مومن به تنش دوباره جان آمده است
یکماه گشوده سفره ای جان افزا
حق را بنگر که میزبان آمده است
این ماه گناه خلق می سوزاند
بر عمر گناهها خزان آمده است
بگشوده تمام،آسمان درهایش
ای بنده عروج کن،زمان آمده است
آوای مناجات ودعا گوش آید
الطاف خدایمان عیان آمده است
ماه رمضان ماه خداوند ودر آن
شیطان رجیم ناتوان آمده است
بر بند دهان ودل زدنیا برگیر
زیرا که زمان امتحان آمده است
باز است در بهشت بر روی همه
دوزخ بنگر که در زیان آمده است
این ماه بود بهار قرآن خدا
چون در رمضان زآسمان آمده است
شادند همه به نیمه ماه خدا
زیرا که حسن(ع)به این جهان آمده است
در بیست ویک، علی(ع)به خون
موعد دیدار تو راحت نمی اید به دست
طینت پاکیزه با غفلت نمی اید به دست
شد شب قدر و همه درهای رحمت باز شد
درک امشب بی گمان راحت نمی اید به دست
چه کنم شب های احیا هم اگر غفلت کنم
وای بر من دیگر این فرصت نمی اید به دست
نوبتی باشد اگر هم نوبت زاری ماست
رستگاری خارج از نوبت نمی اید به دست
هرچه به من میدهند از باب خلوت میدهند
چیز قابل داری از جلوت نمی اید به دست
بی گمان نابرده رنج از گنج ها بی بهره ام
روضه ی رضوان که بی زحمت نمی اید به دست
هرکه باتقوا شود نزدت گرامی میشود
تا نباشم بنده شانیت نمی اید به دست
شکر نعمت نعمت ام افزون کند با این حساب
تا نباشد سجده ای نعمت نمی اید به دست
هرچه فرصت داشتم با د
کم من و کرمت یا کریم ! یا الله !
بگیر دست مرا یا رحیم ! یا الله !
تویی غنی وعزیز و رؤوف یاسلطان
منم فقیر و اسیر و یتیم یا الله
به کهنه کاری من سائلی مگر داری ؟
شدم گدای درت از قدیم یا الله
بگیر هست مرا و نگیر اشکم را
که قانعم به دو تکه گلیم یا الله
غروب ماه مبارک ندیده ، دلتنگم
برای "یاعلیُ یا عظیم…" یا الله
تمامی رمضانم به التماس گذشت
نجات از آتش خود میدهیم یا الله ؟
به رفت و آمد در روضه شهره ام هرشب
شدم اسیر تو مثل نسیم یا الله
قرار بعدی من با تو هر شب جمعه
حریم حضرت عبدالعظیم یا الله
مرا به هجر حرم مبتلا نکن ، مپسند
شوم دچار عذابی الیم یا الله
برای دلخوشی ام هم شده بگو عرفه
به سوی کرببلا می
غروب شد ؛ " لَکَ صُمنا " در این سرا پیچید
میان خانه ی دل عطر ربنا پیچید
و در بهار مناجات عاشقان هر شب
" نَصَبتُ وَجهیِ " صائم به هر کجا پیچید
شنیده ام که میایی به دستگیری من
صدای پای تو در این برو بیا پیچید
مرا علی به درِ خانه ی تو آورده
خوشم که شاه نجف نسخه ی مرا پیچید
دگر جواب بده "بالحسین "های مرا
ببین که در نفسم بوی کربلا پیچید
دوباره ی روضه ی مادر دوباره روضه ی در
صدای گریه ی طفلی به کوچه ها پیچید
تو را بر آن ورمِ کتف خسته عفوم کن
به جان مادر پهلو شکسته عفو کن
شاعر : علیرضا خاکساری
شبهای تقدیر وقضا
میرود ماه خداوند کریم
مان انس با علی ویا عظیم
میرود آهسته آهسته صیام
ماه قرآن ودعا وماه قیام
میرود آن بزمهای پرزشور
ماه نوشیدن از آن جام طهور
میرود آن نغمه های دلپذیر
ماه جوشن خواندن وماه مجیر
میرود شبهای تقدیر وقضا
ماه اشک وناله های مرتضا
میرود ادخل علی اهل القبور
ماه رحمت ماه استغفار ونور
میرود اما چو(راسخ) استوار
ماه محبوب وعزیز کردگار
سراینده: ذاکرالحسین سیدرضاراستگو
(راسخ کاشانی)
۱۳۹۷
تسنیم دعای سحر و عطر اذان است
این مائده، این ماه مبارک، رمضان است
این سفرۀ رحمت که سحرگاه به پا شد
آغاز بهاری‌ست که آرامش جان است...
ماهی‌ست که قدرش به شب قدر شبیه است
ماهی‌ست که قدرش چو شب قدر نهان است
این ماه اگر رخ بنماید همه روز است
پیداست درخشندگی‌اش گر چه نهان است
«در حسرت دیدار تو آواره‌ترینم»
ای ماه که تصویر تو در آب روان است
«وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی»
وقتی که جهان بی‌تو در این خواب گران است
ای ماه مبارک، رمضان، ماه درخشان
آرامش تو ناب‌ترین حس جهان است
مژده باد ای دل که اینک میرسد ماه صیام
دارد از حق بهر امّید گنهکاران پیام...
طُرفه ماهی، پای تا سر بخشش و جود و کرم
طُرفه ماهی، سر به سر آمرزش و انعام عام
گر کند توفیق حق یاری، در این فرخنده ماه
می‌توان از نفْسِ تن‌پرور کشیدن انتقام...
تا زند آب حیاتی بر لب ما مردگان
در کف این ماه باشد از هلال خویش جام
میزبان رحمت حق، با لب این ماه نو
می‌زند ما را صلا بر سفرۀ این فیض عام
رتبه می‌خواهی، ز پرخواری مکن خود را گران
ز آن‌که از فیض نخوردن شد، مَلَک عالی‌مقام
صبح نوروزی‌ست پیش مؤمنان هر صبح آن
عید فطری باشد از فرخندگی، هر وقت شام
ما که‌ایم؟ از ما چه آید در طریق بندگی؟
«واعظ» از حق کن طلب توفی
لیلة القدر و ناله ها دارم
شوق دیدار کربلا دارم
ای حسین جانم...
لیلة القدر و راه تو پویم
یا حسین بن علی میگویم
ای حسین جانم...
شب بیست و سه از ماه رحمت
دل شد زائرِ صحرای غربت
ای حسین جانم...
آن صحرایی که لاله باران است
مدفن پاک عشق عطشان است
ای حسین جانم...
دلها بسوزد بَهر آن دلبر
لاله ی پرپر سَرورِ بی سر
ای حسین جانم...
از غمت در دل چه غوغا گشته
سرت هلال نیزه ها گشته
ای حسین جانم...
دعا کن آقا به حقّ سقا
تا که ما باشیم از اهل تقویٰ
ای حسین جانم...
دعا کن آقا با شما باشیم
اربعین همه کربلا باشیم
ای حسین جانم...
دعا نما ای روح خوش عهدی
ما همه باشیم سرباز مهدی
ای حسین جانم...
به امید مغفرت،با اشک و شور و نوا
در شبهای رمضان،معتکفم ای خدا
در محضرت خوانم ای ربّ یکتا
لا تؤدّبنی بِعُقوبَتِک را
یا ربّی یا الهی...
خوانمت ای مهربان،با احوالی پریشان
به حقّ ناله ها و،اشک شب زنده داران
به مظلومیتِ خورشید نجف
اِغفر ذنوبنا،اِلهی الاعفْوْ
یا ربّی یا الهی...
همراه معتکفان،دل دارد شور و نوا
وَ نموده هوای،سحرِ کرببلا
آنجا که عاشورا شوری به پا شد
در گودالی سری از تن جدا شد
یا سَیّدَ الشّهدا...
گویم به اشک و ناله و حال پریشان
شَهرُ الَّهِ اکبر دگر آید(آمد)به پایان
ای ماه قرآن و دعا
ای ماه غفران و عطا
خدا نگهدار...
سر تا به پا شرمندگی و آه و دردم
که در مسیر بندگی کاری نکردم
باشد گناهانم عظیم
بگذر زِ عاصی ای کریم
الهی الاعفو...
وقت وداع و اشک من جاری زِ عِین است
شرار دل داغ جگر سوز حسین است
از شعله ی چشم ترش
وقت وداع با خواهرش
گردیده غوغا،آه و واویلا...
خدا نگهدار ای شبای عاشقی
من موندم و نالایقی
مُعترفم با گریه بر حقایقی
باید دلم رو زائر بهار کنم
رَوونه سوی یار کنم
میری(رفتی) من از فِراق تو چیکار کنم
سلام ما رو برسون به دلدار
دلم شده به عشق تو گرفتار
ماه رمضون میری(رفتی)خدا نگهدار
خداحافظ...
وقت وداع با ناله و شور و نوا
می اُفتم از اشک و بُکا
یادِ وداعِ اون غریب کربلا
با گریه و با سوز سینه خواهرِش
به پیش چشم مادرش
بوسه زده زیر گلوی دلبرش
بیایْد همه گریه کنیم با مادر
برای اون سرِ جدا زِ پیکر
تو قتلگاه میزنه ناله خواهر
ثارَالله...
به پایان آمد این ماه و عبادت همچنان باقیست
دوباره من تهی دستم ندامت همچنان باقیست
اگر چه سفره ی ماه مبارک جمع می گردد
در توبه ولی بازست ، اجابت همچنان باقیست
الهی حسرت "العفو" به دل ها مانده و اما
محرم میرسد از ره ، شفاعت همچنان باقیست
به هر عبد مسلمانی در این سی شب عطا کردی
حسینی های عالم را عطایت همچنان باقیست
خدایا اربعین ما را بیا و کربلایی کن
به "زهرا" در دلم شوق زیارت همچنان باقیست
ماه رمضان ميرود اما به عليٍّ
يارَب برسان عمر مرا تا به مُحرّم
ماه خدا
شاد باشید مه خوب خدا آمده است
رمضان شهر مناجات و صفا آمده است
آسمان در بگشودست وخدا منتظر است
موسم بخشش هر جرم وخطا آمده است
بر سر خوان الهی شده دعوت بنده
تو شه برگیر که هنگام عطا آمده است
رمضان آمده مایوس کند شیطان را
بهر بیماری دل وقت شفا آمده است
روزه در ماه خدا تصفیه جان باشد
شوق افطار و سحر جلوه نما آمده است
ربنا بر لب هر بنده فراوان آید
رونق خواندن قرآن ودعا آمده است
مست از میکده عشق الهی گردیم
عاشقان مژده که مصباح هدا آمده است
شعر:اسماعیل تقوایی
