باز فاطمیه ،سجاده ی غم بازه،دل مرثیه می سازه، از غربت زهرا
بازفاطمیه،آتیش به دل اُفتاده،نغمه به سر داده،از غربت زهرا
امان از سوز غم ها،میان كوچه تنها،امان از ناله ی زهرا
فصل عزای مادرشد،ام ابیها پرپر شد،فصل عزای حیدر شد
امون امون ای دل ای دل، امون امون ای دل ای دل
باز فاطمیه ،باز غصه ی اون سیلی،یاسی كه شده نیلی،میخ در و مادر
باز فاطمیه،شمعی كه زده سوسو،دست میگیره به پهلو،وای از دل دختر
امان از گوش پاره،فقط با یك اشاره،پر از خون زخم گوشواره
چشای كم سوش پر خونه،فصل نگاهش بارونه،انگاری مادر مهمونه
امون امون ای دل ای دل، امون امون ای دل ای دل
بچه ها مادرم جوونه،بس چرا قامتش كمونه
مادر ای مادرمن،مادر ای مادرمن
مادرم چند روزه حالی نداره،
می خواد از جا پا بشه
 دست و به دیوار می زاره
مادر ای مادرمن،مادر ای مادرمن
شبی در خواب بودی آمدم بازوی تو دیدم
مبادا آنكه بیدارت كنم،آهسته بوسیدم
مادر من ندیدم،اما شنیدم فضه می گفت:خون تازه از سینه ات می آد
مادر من ندیدم،اما شنیدم بازوت ورم كرده،مادر من نبودم،اما شنیدم رو صورتت جای یه دسته ،مادر
مادر ای مادرمن،مادر ای مادرمن
باز فاطمیه،باز اشكای پنهونی،باز پیراهن خونی، وای از دل زینب
باز فاطمیه،وقت نمازه مادر،از خواب می پره دختر،از ناله ی یارب
دلم خون، از بلا شد،مدینه، كربلا شد،دوباره ،تازه غم ها شد
همیشه یادت می مونم،براحسینت می خونم،به یاد زینب مجنونم
حسین حسین ،آقام آقام
شاعر:جواد مقدم