عزیز دل زهرا
حسین غریب و تنها حسین
مرغ دل ما زند ، پر به هوایت حسین          
قبلۀ عالم شده ، کرب و بلایت حسین
منم گدایت حسین ، منم گدایت حسین   
کن نظری از کرم ، به این گدایت حسین
عزیز دل زهرا
حسین غریب و تنها حسین
چرا فتادی چنین ، به خاک صحرا حسین    
غرقه به خون بی کفن ، ز جور اعدا حسین
سوخته از تشنگی ، تمام جانت حسین           
تشنه چنین ندیده ، در لب دریا حسین
عزیز دل زهرا
حسین غریب و تنها حسین
ای پسر فاطمه ، چرا تو بی یاوری            
تو حجت کردگار ، وصی پیغمبری
تو شاه بی نوایی
خدای را مظهری             
در ره حق داده ای
هستی خود را حسین
عزیز دل زهرا
حسین غریب و تنها حسین
گریه به مظلومیت
پیمبران کرده اند                
ناله ز داغ غمت
پیر و جان کرده اند
اشک ز داغت روان ، ز دیدگان کرده اند   
جن و ملک از غمت
در همه دنیا حسین
عزیز دل زهرا
حسین غریب و تنها حسین