بی پناهم من و سوی تو پـــناه آوردم       
بـــه امــید کرمت عـذر گــناه آوردم
یا رب از لطف پناهم ده و عذر بپذیر    
حال چون روی بسوی تو اِله آوردم
در بـــــساطم نبود هیچ بجز آهِ دلــی      
زین سبب هدیه بـدر گاه تو آه آوردم
دل بریدم ز خلایق که همه محتاجند      
بــی نیازی تو و من بر تو پناه آوردم
مـا فقیریم بـذات و تـو غـنی بالـذّات       
شـاهد عـجز خود این حال تباه آوردم