رسیــده نوروز و دلــها شـــاد و خـرّم همه در فکر دیدارند باهم
همه آمـــــاده اند سـفـــره بچیننـــد به فکر سفره های هفت سینند
منم در سفره دارم هفت سیــن را ولی توام شده با داغ زهرا(س)
بُوَد ســـین نخستیــن سیلی کین بروی مادرم با دست سنگین

ببیـن بـر سفره ســین دومــــــم را که سویی نیست بر چشمان زهرا(س)
بگویــم ســین ســوم تـــا بـسوزی که مادر سوخت بین کینه توزی
ازیـن مـــاتم دل حیدر غمین است که سین چهارمم سقط جنین است
بروی سفره سین پنجم این است سر سجاده اش زینب حزین است
شـده سفــره پـر از اشک شبانــه ششم سین مانده سوت و کور خانه
چـه گویـم ای عزیــز از سیـن آخـر بُوَد آن سینـه مجـــــروح مادر......