بعد از تو قلب من به جز از پیچ و تاب نیست
زردی که رنگ چهره ی چون ماهتاب نیست!
مادر فدات وه که شیرین زبان شدی
شیرین تر از عسل که به جز یک سراب نیست
از برق روشنی گلوی سپید تو
فهمیده ام سوال پدر بی جواب نیست
خود را مزن به آب و به آتش عزیز من
رحمی برای جان پر از التهاب نیست
از سوز تشنگی به دو چشمت نرفت خواب
شاید که قلب هیچ زنی چون رباب نیست
هی لای لای و خواهش آرام بودنت
پاسخ برای کودک تشنه که خواب نیست!
گفته عمو که آب به لب هات می رسد
دشمن که در حد پسر بوتراب نیست!