شد قبله ی من خیمه گاه بی نشانت
آن خیمه ی سبز قشنگ و بی کرانت
ندبه، توسل، عهد، یا با آل یاسین
هر هفته می خوانم تو را بر استعانت
با این که من عمری ست قلبت را شکستم
امّا مرا آقا بدان از عاشقانت
این فاطمیّه چشم بر راه تو ماندیم
ما چشم بر راه نگاه مهربانت
گفتیم:« یک جمعه میان فاطمیه
می آیی از ره با همه تاب و توانت»
گفتیم : « می آیی و آقا می شویم ما
یک روضه ی پهلو شکسته میهمانت»
اما نشد آقا بیایی تا که یک شب
بر گوش ما آید صدای مادرانه ت
هرشب میان کربلا، یا بیت الاحزان
آید صدای ناله های نیمه جانت
آری پسر از مادر خود ارث دارد
آقا به مادر رفته آن قدّ کمانت
انگار هستی در کنارم، یابن زهرا
عطر مدینه دارد آن لحن بیانت
صد بغض سر خورده زِ هجران تو دارم
هر وقت آقا در دلم دارم بهانه ت
می ترسم آقا قبل تو بینم اجل را
رحمی نما و کن اجابت، العجل را
شاعر:اسماعیل شبرنگ