گلی که فصل خزان بر دمید، محسن بود
 گلی که رنگ چمن را ندید، محسن بود
گل همیشه بهار علی، که از بیداد
 چو غنچه جامه به پیکر درید، محسن بود
کنار خانه‏ی زهرا، یگانه سربازی
 که شد به راه ولایت شهید، محسن بود
یگانه‏ی طفل شهیدی که چشم مادر هم
 شد از نظاره‏ی او نا امید، محسن بود!
یگانه طفل شهیدی که کس نمی‏داند
 ز بعد قتل، کجا آرمید، محسن بود
یگانه رهسپر راه عشق کز منزل
 جدا نگشته به منزل رسیده، محسن بود
یگانه مرغ پر و بال بسته‏یی کآخر
 ز آشیانه‏ی سوزان پرید، محسن بود!
تو خون ز دیده (موید)! بریز و بازگوی
 گلی که رنگ چمن را ندید، محسن بود
شاعر:سیدرضا موید