چون بلبلی که گشته شباویز در بهار
ای دل به ناله های شب آویز در بهار

شاید فسرده غنچه ی نشکفته ای شود
از نیشخند خنده بپرهیز در بهار

در موسم بهار گل از باغ کی رود؟
ای ابر ناله ای کن و خون ریز در بهار

خاک زمین و چادر ریحانه ی نبی ؟
ای باد خاک حزن به سر بیز در بهار

تا طعنه بر همایش محشر زنی دلا
غوغای عشق فاطمه انگیز در بهار

پندیت می دهم که مزن لاف عشق امین
تا کی دروغ مصلحت آمیز در بهار

شاعر : امین مقامی