یادش بخیر عباس/ تا اومدی دنیا    شدی دیگه عشق/ بچه های زهرا
بابات علی با گریه    بوسه می زد رو دستت
ناد علی می خوندش       برا چشای مستت
می گفت باید کاری کنی/ حسینمو یاری کنی
باید توی کرببلا/ عباس! علمداری کنی
امید خیمه ها میشی/ ساقی کربلا میشی
جز حل یک مشکل گلم!/ حلال مشکلا میشی
ابوفاضل!  میشی دوای درد و غم تو عالمین
ابوفاضل!  با اون دو دست کریمت ای نور عین
ابوفاضل!  تو «کاشف الکرب» ی عن وجه الحسین
باور نمی کردم / بیفتی تو از پا    دست خالی برگردی/ از وسط دریا
باور نمی کردم که   کنار آب پرپر شی
باور نمی کردم که     شرمنده اصغرشی
شنیده ام تو کربلا / بی هوا نیزه خورده ای
سرت رو از پهلو، گلم! / به نیزه ها سپرده ای
شنیده ام که چشمای/ قشنگ تو شکار شده
شنیده ام سرِ سرت/ تو کربلا قمار شده
واویلا   شنیده ام گرگای شام چنگت زدن
واویلا   چه طعنه ها که بر دل تنگت زدن
واویلا  وقتی رو نیزه ها بودی سنگت زدن
شاعر:رضا تاجیک