سوخت مرا

اى فلك! داغ پدر، سوخت مرا
 هجر آن پاك گهر، سوخت مرا
داغ مادر به دلم بود هنوز
 كه غم مرگ پدر، سوخت مرا

غم مرگ پدر از ياد نرفت
كه دل از داغ پسر سوخت، مرا
دارم امّيد كه سوزد ثمرش
 ظالمى را كه، ثمر سوخت مرا
گرچه آتش شود از آب خموش
 زينب از اشك بصر سوخت مرا
اشك زينب به دلم آتش زد
زآه كلثوم، جگر سوخت، مرا
من حمايت ز على مى كردم
 دشمن افروخت شرر، سوخت مرا
دادخواهى كنم از او فردا
دشمن امروز اگر سوخت مرا
«آصفى» بس كن و بگذر، كه فلك
 از غم مرگ پدر سوخت مرا

(مهدى آصفى)