سفره ی احسانتان تا اینکه برپا می شود

لفظ شیعه با کرامات تو معنا می شود

در بساط واژه های ذهن خود دنبال عشق

هرچه می گردم فقط نام تو پیدا می شود

من خدا را میدهم بر نام زیبایت قسم

با دعای خیر تو امروز، فردا می شود

لطف مولایم همیشه شامل حال من است

تا که گویم یا علی این دل چه شیدا می شود

از فضیلت های حیدر هرچه بنویسم کم است

گوشه چشمی گر نماید قطره دریا می شود

از صحابه بهترین باشد برای مصطفی ص

چون فقط مولای ما هم شأن زهرا (س) می شود

جز امیرالمومنین (ع) هرگز در این عالم نبود

پادشاهی که طعامش نان و خرما می شود

بیت آخر می رسد از کوچه های قلب من

یا علی می گویم و بغض گلو  وا می شود

شاعر: "محسن زعفرانیه"