اى شفاى علّت بيمارها

پيش تو آسان، همه دشوارها

اى سرور سينه صاحبدلان

اى فروغ ديده بيدارها

اى به كينه ذات تو نابرده پى

عقل ها، انديشه ها، پندارها

اى رهانيده زطوفان بلا

كشتى بى ناخدا را بارها

ريخته باران رحمت بى دريغ

بر سر گل ها، به پاى خارها

كرده از ابر كرامت بهره مند

خشك و تر، گلزارها، نى زارها

با خيال نرگس جادوى تو

در ضمير عارفان گلزارها

مى كنم اقرار بر يكتايى ات

دور باد از جان من انكارها

روز رستاخيز چشم پرسرشك

با تو و لطف تو دارد كارها

تا چه خواهى كرد با شرمنده اى

كز گنه دارد به كف طومارها

گر نگردد دستگيرم عفو تو

واى بر من، با چنين كردارها

اين تو و اين لطف بى پايان تو

اين من و اين بانگ استغفارها

(باقر زاده «بقا»)