«یک جهان روضه و یک چشم پر از نم داری
آه، آقای  غریبم   به  دلت  غم  داری»
دردِ بی مادری ای کاش  دوایی  می داشت
فاطمیّه  شده  و  اشک  دمادم  داری
صاحبِ مجلس روضه، غم  مادر  دیدی
بر درِ  خانه ی خود، بیرق ماتم  داری
دردِ دل کن  که   نگویند  غریبی   آقا
  بین این سینه زنان، مونس و مَحرَم داری
  دلِ یعقوبیِ  مادر ز فراقت خون  است
یوسف مصر بقا،  قصد سفر  هم داری ؟
  دل ، حسینیّه ی  چشمان تو  شد مولا جان
  باز  هم  وقت  عزا،  یاد  مُحرّم  داری
  گاه در کوچه و گه  کرب و بلا  می گریی
  داغ  یک پهلو و انگشتر  خاتم  داری