تابع نفسیم و از رحمت گریزانیم ما ‏
پای تا سر از تغافل غرق عصیانیم ما
در عمل مانند صفر بی یک و صد هزار ‏
در مقام لاف بالا تر ز سلیمانیم ما ‏
سفره رنگین است و ما بی بهره از نعمات آن ‏
بی خبر از حرمت نان و نمکدانیم ما ‏
نعمت حق می خوریم و کفر نعمت می کنیم ‏
باز از حق طالب لطف فراوانیم ما
می دهد نان دیگری بر ما و از دون همتی ‏
بندۀ دونان برای لقمۀ نانیم ما
گرگ را بد نام از درنده خویی کرده ایم ‏
این عجب بین باز می گوئیم انسانیم ما
زندگی خود بهر ما یک دفتر دانایی است ‏
گر چه می خوانیم آن را باز نادانیم ما ‏
با وجود آن که مست خواب ناز غفلتیم ‏
ای خدا از کرده های خود پشیمانیم ما ‏
زاد راهی نیست ما را جز ولای مرتضی ‏
با تولای علی از اهل غفرانیم ما ‏
گفته پیغمبر که قرآن نیست از عترت جدا ‏
دوست دار عترت و خواهان قرآنیم ما ‏

شاعر : محمد حسن فرحبخشیان