همین که از لب ما آه آه می افتد
طبیب زودتر از ما به راه می افتد
دو روز رفتم و با پای خویش برگشتم
همیشه کار گدایان به شاه می افتد
کریم بودن و بخشیدنت به جای خودش
بگو کی از سرِ ما این گناه می افتد
به ما نگاه بینداز که چشم سلطان هم
گهی به روی غلام سیاه می افتد
هر آن کسی که بدون علی تو را صدات کند
اگر ز چاله در آید به چاه می افتد
در این بساط که دریا به قطره محتاج است
نیاز کوهِ گناهی به کاه می افتد
فدای شاه غریبی که لحظهٔ آخر
به نیزه تکیه زد و بی سپاه می افتد
فدای شاه غریبی که راس پر خونش
به پای دخترکی بی پناه می افتد

شاعر: علی اکبر لطیفیان