عمران نفس، جان برادر شکستگی ست
گر ذره ذره من شوی آخر شکستگی ست
از بعد ماجرای زمین خوردن دلم
دانسته ام کمال فقط در شکستگی ست
کشکولم از گدایی شب تا سحر تهی ست
این خود دلیل محکمی از ورشکستگی ست
گر زیر پای یار، نیاید سرم فرود
حتی اگر که سرو شوم، سر شکستگی ست
چندی ست گوشه گیر بیابان غفلتم
احساس می کنم اثر پر شکستگی ست
می خواهی از نتیجۀ عمرم خبر شوی...
یک جمله گویمت که سراسر شکستگی ست