ممنونتم یه بار دیگه درِ خونت زانو زدم
واسه قبولی دعام بازم پیش تو رو زدم
من میدونم چه كاره ام، من میدونم كه روسیام
امّا خودت گفتی اگه حاجت دارم پیشت بیام
حاجت اوّلم اینه: خدا آقامو برسون
دیگه بسه خسته شدم از دوری صاحب زمون
یعنی بدا دل ندارن؟ مگه آقا برا خوباس؟
توی همین آدم بدا، حسابِ عاشقا جداس
آره درسته آخدا، عاشق گُنا نمیكنه
اما آقام مهربونه، منو رها نمیكنه
با اینكه من گنهكارم، میدونه كه دوسش دارم
آقای من خوب میدونه كسی رو جز اون ندارم
بدونِ یار مهربون، زندگیمون حروم میشه
میدونم آخرش میاد، غصه هامون تموم میشه
حاجت دوّمم چیه ؟ منو ببر به كربلا
یا كه براتمو بده، بازم برم امام رضا
شب های جمعه همیشه زودی دلم پر میگیره
با ذكر یا كرب و بلا زندگی از سر میگیره
یاد اباالفضل می كنه، كنار نهر علقمه
یاد همون سرداری كه گرفته بوی فاطمه
یاد خیام بی عمو، اشك چشای بچه ها
كه نا امیدن و میگن: عمو بیا عمو بیا
بارون می باره از چشام به یاد عمّه ای غریب
به یاد اون خانمی كه به لب داره أمَّن یجیب
میگه الهی بمیرم حسین من یار نداره
می مُردم و نمی دیدم كه اون علمدار نداره
میگذره و میاد همون لحظه كه بین دشمنا
تنها میشه برادرش، ای وای سرش میشه جدا
میاد میون گودی و می بوسه رگ های داداش
تا سَرُو بالا می كنه، به نیزه می افته نگاش
آقام غریب رو نیزه ها آیه ی قرآن میخونه
یه شب میاد با دخترش می شینه كنج ویرونه
دخترمیگه بابا دلم تنگ شده بود برا نگات
بابا میگه كه دخترم: فدای لرزش صدات
دخترمیگه بابا ببین به زخم دل نمك زدن
رو نیزه ها خودت دیدی چطور منو كتك زدن
میگه بابا ببین شدم شبیه زهرا مادرت
تو این شبا خیلی زیاد زحمت دادم به خواهرت
دامنِ من آتیش گرفت، موی سرم سفید شده
خواب می دیدم دیشب كه باز یه فاطمه شهید شده
خدا به آبروی اون شهید دشت كربلا
به حق شاه تشنه لب، حاجتامونو كن روا
تو یاری كن رهبرمون، شفا بده مریضامون
سایبونِ رحمتتو خودت نگهدار برامون
بازم ببخش گناهمو، به حق آسمونیات
تا به ابد من می مونم، ( اسیرِ ) مهربونیات

شاعر : حمید رمی