از کوچه های غربت کوفه یتیم تر
از قرن های تنگ پس از تو عقیم تر
شب های سفره های تهی صبح می شوند
در حسرت سلام دو دست کریم تر
دستی که می گشود گره های کور را
از دست های معجز موسی کلیم تر
شاید تویی که می وزی از پشت سالیان
بر گونه های داغ کویری، نسیم تر
ما را به روزگار رواج خودت ببر
جایی از این تمدن وحشی قدیم تر
راه بهشت از طرف خانۀ علی ست
ای عاشقان! نشانی از این مستقیم تر

شاعر : سودابه مهیجی