آن شب که زینب کوفه را صحرای تَف دید
یعنی تمام کربلا را در نجف دید
بیست و یکم شب بود یا ظهر دهم بود
این سو و آن سو مادرش را هر طرف دید
از ابن ملجم تا قطام و اشعث و عَمر
آنقدر شمر و زجر و خولی صف به صف دید
بابای خود را رو خضاب از خون سرد ید
عباس را در تیرس تیرو هدف دید
می رفت علی ممصوص فی ذات خداوند
گاهی که اکبر را به میدان در شعف دید
دشمن عروسی داشت پای رأس قاسم
هر گوشه ای  بزم شراب و رقص دف دید
صفین قرآنها بروی نیزه می رفت
در شام ،  پای نیزه و سر صوت وکف دید
او دین ابراهیم جد جد خود را
بازیچه ی فرزند های ناخلف دید
امروز بر دوش پدر ، فردای خود را
ناقه سوار یکه ي برج شرف دید
در پیش الرحمن ، کنار لوءلوء سبز
مرجان سرخش را نشسته در صدف دید
بعد سه روزی شاعرت در قافیه ماند
تا بوریای بی کفن را بی کنف دید

شاعر : غلامرضا فاتحی