کبـوتران حریمـت بلند مرتبه اند
بلنـد مرتبـه تر از پرنـده قـقنـوس
کنار گنبد زردت نگاه کن خورشید
چه سر بزیر نشسته شبیه یک فانوس
منـم مسافر خسته مهاجـری تنها
که با هوای ضریح تو گشته ام مانوس
کنار ساحل امنت گرفته ام  پهلـو
شکسته قایق من ناخدای اقیانوس
شنیده ام که سگی دلشکسته آمده است
به آسـتان تو بهـر زیـارت و پـابـــوس
کریم زاده ای آقا مجال صحبت نیست
نمی رود کسی از بارگاه تو مایوس
صدای زنگ حرم اعتبار می بخشد
به ساز و ارگِ کلیسا و نغمه ناقوس