شمع هدي، نور ولايت، رضا!
از گل و آيينه، روايت رضا!
 لاله‏ پرورده‏ دامان عشق!
از تو بهار است، گلستان عشق‏
 با تو، دل آينه نوراني است‏
فارغ از اندوه و پريشاني است‏
 آينه از جلوه‏ معبود، تو
راه به سر منزل مقصود، تو
 قبله‏ سبز تو، حريم خداست‏
بنده‏ درگاه تو، از غم رهاست‏
 از تو بود باغ جهان را صفا
از تو، گل سرخ بهار خدا!
 زمزمه‏ سبز دعاي مني‏
از تو بود جان مرا، روشني‏
 سبز ز گلواژه‏ نام توام‏
منتظر عطر پيام توام‏
 با تو، پر از عطر گل باورم‏
بوي رهايي‏ست به بال و پرم‏
 با تو، رها از غم ديرينه‏ ام‏
مثل زلال دل آيينه‏ ام‏
 با تو، سفرهاست مرا تا خدا
دست نياز و کرمت، يا رضا!
 از کرم و لطف تو، دم مي‏زنم‏
در خط سبز تو، رقم مي‏زنم‏
 باغ بهشت است سر کوي تو
قبله‏ آيينه، گل روي تو
 عطر حريم حرمت يا رضا
مي‏برد از دست، قرار مرا
 با تو، دل از دست رها مي‏کنم‏
بال و پري سوي تو، وا مي‏کنم‏
 جز در تو، نيست مرا دسترس‏
اي گل زهرا تو به فرياد رس!
 «نسترن» و اين همه دوري رضا!
رفته ز کف تاب صبوري، رضا
 

شاعر : نسترن قدرتی