کيستي؟ اي ماه تابان، کيستي؟
روشناي خلوت جان، کيستي؟
 کيستي؟ اي شمع بزم عاشقان‏
نور جمع غمگساران، کيستي؟
 طاقت دلهاي در آتش رها!
راحت جان پريشان، کيستي؟
 روح سبز آب، شعر سرخ گل!
عطر گلهاي گلستان، کيستي؟
 آيه‏ي سبز نجيب روشني‏
آشناي راز پنهان، کيستي؟
 بوي گل در وسعت جان مني‏
بوي گل، بوي بهاران، کيستي؟
 لاله‏اي، آيينه‏اي، يا باوري‏
آبي گلهاي ايمان، کيستي؟
 آفتابي در دل شبهاي تار
يا زلال نور عرفان، کيستي؟
 در دل شبهاي بي‏مهتاب ما
ماه زيباي فروزان، کيستي؟
 اي بهارستان سبز باورم!
اي سرود سبز باران، کيستي؟
 بهتريني از کرامات خدا
اي نشان لطف يزدان، کيستي؟
 اي محمد سيرت! اي مولاي من!
اي ز نسل سبز قرآن، کيستي؟
 با تو، ياري‏هاست هر افتاده را
دستگير درد انسان، کيستي؟
 آرزوي جان از غم خسته‏اي‏
آبروي هر مسلمان ، کيستي؟
 اي دواي درد بي‏درمان ما!
اي شفاي داغ هجران، کيستي؟
 اين همه هستي ولي در باورم‏
باز مي‏خوانم که اي جان! کيستي؟
 «نسترن» حيران و سرگردان توست‏
خود بگو، اي جان جانان، کيستي؟
-------------------------------------------

شاعر : نسترن قدرتی