رضا، نور محمد! نور ايمان!
رضا! آيينه‏ دار روح قرآن‏
 رضا، سرچشمه‏ي مهر الهي‏
پناه بي‏نوايي، بي‏پناهي‏
 رضا، رمز حيات جاوداني‏
سرود آشناي زندگاني‏
 حضور سبز آواي رهايي‏
شکوه لحظه‏ هاي آشنايي‏
 به درياي کرامت، در رخشان‏
سرود و نغمه‏اي از باغ عرفان‏
 سکوت آشناي خلوت راز
عروج و آسمان و اوج و پرواز
 نسيم عشق، پيغامي ز کويش‏
دل ما، دم به دم در آرزويش‏
 گل آيات سبز آسماني‏
و تفسير تمام مهرباني‏
 صفاي باغ، باغ نوبهاران‏
رضا خورشيد نورافشان «ايران»
 سرآغاز طلوع روشنايي‏
شهنشاه ديار پارسايي‏
 رضا يعني: گل زيباي هستي‏
تجلي خدا، در حق پرستي‏
 رضا عطر شقايق، در تن خاک‏
رضا راز زمان و رمز افلاک‏
 رضا يعني: ره سبز رهايي‏
رضا يعني: بهار آشنايي‏
 رضا يعني: صفا، يعني: صداقت‏
رضا يعني: کرامت را نهايت‏
 هوايي جز گل رويش ندارم‏
گذاري بر سر کويش ندارم‏
 دل افسرده مي‏خواهد رضا را
گل زيباي گلزار خدا را
 ز عشقش «نسترن» را آبرويي‏ست‏
ز نورش جان ما را، رنگ و بويي‏ست‏

شاعر : نسترن قدرتی