دو غزل و یک زلال

(به مناسبت عروج ماورائی امام علی (ع))

رازها لو رفت ( غزل )

خنجـری بـوسیـد با تعجیـل فــرق عــشق را
رازهـا لـو رفـت عـالـــم دیـد غـرق عـشق را
بـاده ی سـرخ ولایت شـد ســـرازیـر از بهار
قـامـت ِ شبنـم زده بگـرفـت بـرق ِ عــشق را
آمــد از بـالا خبـــر: از چه خجالت می کشی؟!
بـر ســـر ِ گنجیـنه هــا باریده زرق ِ عشق را
یاعلی (ع) ! پیش خـدا چــون مستقیم هجرت کنی
پـرده ای احمـر بپـوشان غـرب و شرق عشق را
یـعنی ازشــــوق ِ وصـالش ســـردوان باید پـرید
عـاشقـــــی دارد همیــشه جـرح و خرق عشق را
در زمیـن، عمرت بـه سر شد رو بسوی ماورا
بس تـحمّـل بایـدت ســودای درق ِ عــشق را

سؤال اینست ... ( غزل )

سؤالی بـاید اینک از تمام ِ سر به زیـری هــا
وَ از احساس هــای گـرم ِ دوران ِ دلیــری ها
سؤالـــی بـایـد اینک از لبی که باز می گرید
به یاد پای تشنه در خیـابـان ِ کــویــری هـــا
سؤالــــی بـایـد از تاریخ گمنام زمین اکنون
وَ از دشت سیاه راز و سرحدّ ِ اسیــری ها
سؤال اینست که آیا علی (ع) را مُرده یا جایی
جـهانـی دارد از بـار ِ محبّت در امِیری ها؟!
نمی خواهم کسی بر من جدال بحث بگشاید
بـه روز روشن از نـورخداونـد ِ خـطیــری ها
یقین دارم کــه آنسوتــر محبت باز می جوشد
بسی خوش می نوازد دل، نوای دستگیری ها

روح ِ فتحُ الباب ها ( زلال )


مرد ِ بی آزار علی (ع)
بر غریب و آشنا غمخوار علی (ع)
منتخب در بارگاه ِ قـدسی ِ دادار عـلــی (ع)
محضر عشاق،پرچمدار علی (ع)
بر حقیقت یار علی (ع)

زینت ِ محرابها
روشنـای حُسن ِ عالَمتابها
عارف پیدا و پنهان،واقف اسرار علی (ع)
اسم رمزش جاری ِ القابها
روح ِ فتح البابها

در ادب دریاترین
در صف ِ مردانگی پیداترین
نصف شب از شوق دیدار خدا،بیدارعلی (ع)
خالق و معبـود را شیداترین
خوشدل و زیباترین

گفته ام من بارها
باز خواهم گفت در تکــرارها
هست اهل ِ معرفت را اُسوه ی رفتار علی (ع)
صاحب ِ حق بابَت ِ هنجارها
در کف ِ معیارها

بیشتر باید شنید
حقّ را شاید که در حقدار دیــد
بوده حتّی محرم ِ غمخانه ی اعسار علی (ع)
آنچه از پیمانه اش دادا چشیــد
زندگی هست و اُمید