بشنو ای که دوستدار حیدری
یک روایت از امام عسکری

که بنی اِسریل آن قوم یهود
از جفا و ظلم فرعون عنود

چون رسیدی صبرشان بر انتها
پس گریزان آمدند از اشقیا

لیک دریا گشت سدّ راهشان
رفت تا اوج سماوات آهشان

بر کلیم از بعدِ آن اندوه و درد
حضرت باری تعالی وحی کرد

کِی رسولِ ما بگو بر امتت
با زبان لطف و جود و رحمتت

گر همی خواهید ای قوم عَدید
از میان آب دریا رد شود

وز براتان ای ز لطفم کامیاب
بازگردد راهی اندر بین آب

تا رها گردید از شرّ بدان
وز جفای لشگر فرعونیان

با نوا و ناله و افغان و آه
اینچنین گوئید با ذات اله

بارالها ای فروغ منجلی
آبراهی باز کن جان علی

لطف بی حدّت به ما ابراز کن
راهی اندر بین دریا باز کن

پس کلیم الله آن فخر کُبار
کرد اطاعت امر ذات کردگار

گفت ای مردم ، مرا در این زمین
اینچنین فرمود رب العالمین

بعد ، امر ذات را آن پاکزاد
بر بنی اِسریلیان توضیح داد

چون بنی اِسریل بشنید این سخن
از لسان آن رسول مؤتَمَن

جملگی گفتند بانگی رَسا
بس کراهت زین عمل داریم ما

حل نشد زین فیض مشکل هایشان
شک فتاده بود در دلهایشان

هیچ کس این عقده از دل وانکرد
امر موسی را کسی اجرا نکرد

آن زمان کز رِیب دلها بود سرد
اِبنِ یوحنّا به موسیٰ عرض کرد

کِی نبی آیا خدا امرت نمود؟
که شَویم اینگونه ما وارد به رود

گفت آری ای که حُسنت دلرباست
این مناجات و دعا ، وحی از خداست

ابن یوحنا به درگاه رَبَش
آن دعا را کرد جاری بر لبش

کِضطِرابَم گشته در رخ منجلی
ای خدا جان علی ! جان علی !

پس سوارِ اسب ، آن بی تاب شد
با توسل بر علی در آب شد

پس به امر رَبّ ملک نون و کاف
ناگهان در بحر ظاهر شد شکاف

آن توسّلگر به مولانا علی
رد شد از دریا به ذکر یا علی


شرح حال ما:

ای نگار مهجبین یا مرتضی
یا امیرالمونین یا مرتضی

سیدی ای وای ازین دنیای پست
داده فرعونِ گنه ما را شکست

گرچه گردیده سیَه اوراق دل
لیک ما شرمنده هستیم و خجل

حال که ما بس پشیمان گشته ایم
سر به زیر و زار و نالان گشته ایم

بر گدایان لطف خود ابراز کن
راه دریایِ فِراقت باز کن

وصل تو تنها دوای دردهاست
بردن نام خوشت مشکل گشاست

چونکه جان دادم الا ای دادرَس
جان زهرا تو به فریادم بِرَس