هميشه من به درخانه تومحتاجم
به خاكبوسي كاشانه تو محتاجم
هرآن كه سائل اين درشود امير من است
به سائلان درخانه تو محتاجم
كبوترانه به تو خو گرفته ام يك عمر
به التفات تو دانه تو محتاجم
اگرچه شهد محبت چشيده ام ازتو
هنوز برلب پيمانه تو محتاجم
تهي است دستم ومسكين آستان توام
به يك نگاه كريمانه تو محتاجم
ولاي توست گذرنامه بهشت اما
به روز حشر به پروانه تو محتاجم
گره فتاده دوباره به كار جان و دلم
به لطف گوهر يكدانه تو محتاجم
شدآشناي درخانه ات«وفائي» وگفت
كجا به مردم بيگانه تو محتاجم

شاعر : استاد سید هاشم وفایی