آخر که دیده جامه ی زیبایی از گدا؟
داری مگر توقع آقایی از گدا؟
مردم مرا به فقر و مذلت شناختند
کی ذکر خیر آمده در جایی از گدا
من آبرو نداشته ام تا دهم به باد
نبود عجیب شهرت رسوایی از گدا
جز تو کسی دگر ندهد درهمی به من
تنها درِ تو کرده پذیرایی از گدا
از یمن یک نگاه کریمانه ی شما
من دیده ام مقام مسیحایی از گدا
در بین بارگاه تو ای حضرت رئوف
آقا فقط تو بودی و دریایی از گدا
امشب قلم دوباره به نامت نفس کشید
این یاکریم باز بسوی حرم پرید
آقا فدای آن قد و بالای محشرت
جانم فدای صورت زیبایی دلبرت
تو بیشتر بدون طلب می کنی کرم
عادت نموده ام به عطای مکررت
روزی هزار وعده به من دانه می دهی
اینگونه جلد می کنی آقا کبوترت
فرمان داور است همان حکم نافذت
لوح خدا کتیبه ی امر مقدرت
بی فاصله نگاه تو بر چشم ایزد است
 بالابری اگر که برای دعا سرت
از آن زمان که حضرت حق گفت فاسجدوا
در سجده مانده اند ملائک برابرت
ایل و تبار من همگی ریزه خوار توست
روزی ما ز شهریه های مقررت
آقا تو را به جان جوادت ترحمی
یک جلوه ی دوباره نما جان مادرت
دست گدای رو سیهت را تو باز کن
آقا مرا ز غیر خودت بی نیاز کن

شاعر : مجید خضرائی