با یاد خاطره هایم  پر شده در شهر غربت ناله هایم
محزون و دلخسته، تنها  مرد باقیمانده ی کرببلایم
وای امت کافر رسیدند   اشک چشمم را ندیدند   جد من را سر بریدند 2
واویلا واویلا
وای از آن دشت پر از  خون  قتلگاه و نیزه های سر شکسته
می بردند اهل حرم را  به زیارت حسین با دست بسته
وای بر سر نیزه سر او   روی ناقه خواهر او    بین صحرا اکبر او 2
واویلا واویلا
وای از شام، نفرین و دشنام   بارش سنگ از روی هر خانه ی  شام
می گویند در بین میدان   این جماعت گشته اند خارج ز اسلام
وای خطبه های عمه زینب   شد به راه دین و مذهب   باعث احیای مکتب 2
واویلا واویلا

شاعر : رضا تاجیک