صهبای عشق

اگر صهبای عشق یار ، کس را عشقباز آرد
بهر راهی، رود عشقش براه عشق باز آرد

جفا و ناز را هر قدر معشوق آورد افزون
فزون تر عشاق اندر در گهش روی نیاز آرد
حریفانه برون تازد کلاه از سر براندازد
قمار عشق در بازد که خود را پاکباز آرد
بنازم عشقبازی کوز خون دل وضو گیرد
که تا بر قبلة ابروی معشوقش نماز آرد
زهی عابد که در محراب مقتل معتکف گردد
زیک رکعت نماز ، اسلام و دین را سرفراز آرد
زند یک بارگی بر ما سوی الله چار تکبیری
شود عین حقیقت ، خویش بیرون از مجاز آرد
ننوشد آب با لب تشنگی جز ازدم خنجر
جهانی را ز سوز خویش در سوز و گداز آرد
کند روزی براه دوست هفتاد و دو قربانی
برای امتان ز آتش مگر خط جواز آرد
بقاف قرب عزت تا چو عنقا آشیان گیرد
رضیع خویش را از ناوک کین شاهباز آرد
برای آنکه ناموس خدا را محترم سازد
نوامیسش بهمره بر اسیری از حجاز آرد
بپوشد در دو گیتی تا بتن تشریف آقائی
زخون حلق بهر جسم، تشریف و طراز آرد
شود راضی که خصم دون کند تاراج خرگاهش
میان دخترانش بعد قتلش ترکتاز آرد
میان شاعران مرثیت گو بهر انصاری
بگاه داوری فردا جواز امتیاز آرد
انصاری قمی