ای باعث سرور علی از چه پر غمی؟
باور نمیکنم که همان بانوی منی
کشته مرا تمام نفس های پر غمت
کشته مرا عزیز دلم این قد خمت
بی تو دلیل زندگیِ من چه می شود؟
بی تو نگار این دل محزون که می شود؟
بی فاطمه علی شود آخر خانه خراب
سوگند دادمت که مرو جان بوتراب
زانو بغل گرفته یل خندق و حنین
زانو بغل گرفته عزیز دلت حسین
بعد از تو گوشه گیر و زمین گیر خانه ام
بار تمام غصه ی عالم به شانه ام

شاعر : فرزاد نظافتی