نه که روضه هات ،خود سامرات گریه داره
غم تو نگات،غربت چشات گریه داره
خشکی لبات ،لرزش صدات گریه داره - گریه داره
توی غربت بیقراری – از غریبی ناله داری - خسته از این روزگاری
چقدغریبی
زهر کینه زد شراره- شد دل تو پاره پاره- غربت تو بیشماره
چقد غریبی
وای امون از این غریبی
نه که نوکرت،دل مادرت روضه خونه
بالای سرت ،گل مضطرت روضه خونه
دم آخرت چشای ترت روضه خونه – روضه خونه
روضه خونت ابرو بارون- چشم مهدی گشته گریون- فاطمه شد دل پریشون
چقد غریبی
تشنه هستی تشنه ی آب- رنگ و روت شد مثل مهتاب- میسوزی با دلی بی تاب
چقد غریبی
وای امون از این غریبی
وعده ی خدا،آرزوی ما کی میای؟
یابن مرتضی،هدف دعا کی میای؟
ذکر شیعه ها،تو غم و بلا کی میای؟کی میای؟
زود بیا با علم عشق- ای شه با کرم عشق- باز بنا کن حرم عشق
توی مدینه
روزگار ما سیاهه-کار شیعه اشک و آهه- مادر تو چش به راهه
توی مدینه
العجل یا حجه الله

شاعر: حسین رحمانی