کیست زهرا آنکه بوی سیب جنّت می دهد
نام زیبایش به جان و دل محبّت می دهد
کیست زهرا آنکه دنیا بی وجودش هیچ نیست
او که پیوند نبوّت با امامت می دهد
کیست زهرا بانوای از جنس باران جنس نور
رحمت نابی که بر هر سینه بهجت می دهد
کیست زهرا دختری بهتر ز مادر بر پدر
آنکه درس مادری بر کلّ خلقت می دهد
کیست زهرا حضرت انسیّه ی حوراستی
نور این حوریّه بر انسان طهارت می دهد
کیست زهرا حضرت عبدِ عبیدِ کردگار
آنکه در رفتار خود درس اطاعت می دهد
کیست زهرا آنکه دارد بر بشر فخر و شرف
هر که پوید راه او بر خویش قیمت می دهد
فاطمه آموزگار اکرم پیغمبراست
فاطمه بر اولیا درس شجاعت می دهد
در جهان زهراییان برتر ز خلق عالمند
پس خدا ایرانیان را خویش رفعت می دهد
نام او صد جا گره از کارها وا می کند
نام او حتّی به هر مغلوب قدرت می دهد
هر که دارد حبّ زهرا را خداوند کریم
بر محبّ حضرتش از غیب نصرت می دهد
پرچم زهرا به هر کشور شود در اهتزاز
بی گمان آن خطّه را الله عزّت می دهد
هر که شد از راه زهرا سوی دیگر منحرف
دیر یا زود عاقبت از دست دولت می دهد
هر که سازد راه زهرا را مرام خویشتن
دیر یا زود عاقبت تشکیل دولت می دهد
گفتمان پیشرفتش هم شعاری بیش نیست
آنکه روی مصلحت شور عدالت می دهد
سالک بی ادّعا در هر فراز و هر نشیب
با دل و جان سر به فرمان ولایت می دهد
مکتب زهرا کجا و مکتب بیگانگان
مکتب زهرای اطهر درس غیرت می دهد
بانوان فاطمی درس تشخّص خوانده اند
چون فضیلت های او زن را اصالت می دهد
روز مادر را به مادر می توان تبریک گفت
مادر هستی اگر زهراست رخصت می دهد
چادرش غیر مسلمان را مسلمان می کند
با حجاب و عفّتش تعلیم عفّت می دهد
چون به محراب نماز خویش می سازد قیام
هر رکوع و سجده اش خوف قیامت می دهد
در میان کوچه هنگام حمایت از علی
ناله ی بیداری او بوی حکمت می دهد
یوسف زهرا به او وقتی توسّل می کند
پیرو دستور او پایان به غیبت می دهد
روز محشر چون ندا آید که آمد فاطمه
حضرت سبحان به او اذن شفاعت می دهد
چون که از باب شفاعت را بگیرد روی دست
دست قهّار خدا حکم قضاوت می دهد
ایزد منّان میان آیه های مصحفش
بر جفا کاران او دستور لعنت می دهد