دو چشم دخترك تَر شد سه نقطه...
پريد از جا كبوتر شد سه نقطه...
اگر چه غنچه بود امّا بميرم -
به دست باد پرپر شد سه نقطه...
صداي ضربه ی سيلي و آنگاه
گمانم دخترك كَر شد سه نقطه...
تمام گردنش خون بود و خون بود
بميرم مثل مادر شد سه نقطه...
كبودي رخ و زخم سرِ او
برايش مثل معجر شد سه نقطه...
نزن آقا، نزن آقا يتيمم
به قرآن طاقتم سَر شد سه نقطه...
خودم مي آيم آقا كعب ني نه
بيابان روز محشر شد سه نقطه...
وَ عمّه بعد آن شب در خرابه
عصاي دست دختر شد سه نقطه...
دو چشمش را به سختي باز كرد و -
كمي مهمان يك سر شد سه نقطه...
و حالا دختري كنج خرابه
مريض احوال، بدتر شد سه نقطه...
صدايش در نمي آمد به گريه
وَ اينجا قصّه آخر شد سه نقطه...
شاعر : سید امیر حسین حسینی
- پنج شنبه
- 4
- اردیبهشت
- 1393
- ساعت
- 13:32
- نوشته شده توسط
- یحیی
- شاعر:
-
سید امیر حسین حسینی
ارسال دیدگاه