ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺻﺤﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮔﻨﺒﺪ ﺭﺍﭼﺮﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺯﺍﺋﺮﯼ ﺁﻣﺪﮐﻨﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺁﻗﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ
ﺑﺎﮐﺘﮏ ﺍﻭﺭﺍ ﺯﻗﺒﺮﻣﺠﺘﺒﯽ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺧﺎﮎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ
ﺧﺎﮎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﺍﻫﻤﻪ ﺑﻬﺮ ﺷﻔﺎﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺗﺎﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﮐﺮﺑﻼ ﻫﻢ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻤﯽ ...
ﺍﺯﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎﺭﺍﺑﺮﺍﯼ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪﺁﺛﺎﺭﺟﺮﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﺨﻔﯽ ﺗﺮﺷﻮﺩ
ﺍﺯﻣﯿﺎﻥ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﺳﻢ ﮐﻮﭼﻪ ﺭﺍﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺁﻧﻘﺪﺭﺑﺎﮔﺮﯾﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺮﺭﺥ ﺧﻮﺩ ﻟﻄﻤﻪ ﺯﺩ
ﺗﺎﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﺮﺍﻣﺎﻡ ﺷﯿﻌﻪ ﭘﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﯾﮏ ﻣﻔﺎﺗﯿﺢ ﺍﻟﺠﻨﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ،ﺍﺯﭼﻪ ﺭﻭ
ﺩﻭﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﺯﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ !
ﺧﺎﮎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﯼ ﺳﯿﻠﯽ ﻣﮑﺮﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﺑﻮﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻬﺮﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﺁﺧﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺍﯾﻮﺍﻧﺶ ﻃﻼﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮔﻨﺒﺪﻭﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺻﻔﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻡ ﺑﺎﭼﺎﺭ ﮔﻨﺒﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﯿﺖ ﺍﻟﺤﺴﻦ
ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺍﯾﻨﺠﺎﺑﯿﺎﯾﺪ ﻣﺠﺘﺒﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻓﻮﻻﺩ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ !
ﻭﺍﻗﻌﺎَ ﺍﯾﻨﺠﺎﻋﺠﺐ ﺩﺍﺭﺍﻟﺸﻔﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻧﻘﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻦ ﺭﺍﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺯﻫﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ
ﻧﻘﺸﻪ ﺭﺍﻣﺎﺩﺭ ﺩﻫﺪ ﻭﻩ ﭼﻪ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮔﻨﺒﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﺿﺮﯾﺢ ﺑﺎﻗﺮﻭ ﺻﺤﻦ ﺣﺴﻦ
ﭘﺮﭼﻢ ﺳﺠﺎﺩ،ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻝ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ !
ﺣﺘﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭﺳﺎﺯ ﺣﺮﻣﻬﺎﯼ ﺑﻘﯿﻊ
ﺍﺯﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎ ﺗﻮ ﻣﯿﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮﻣﻬﺮ ﺷﻤﺎ
ﺍﺯﺭﻭﺍﻕ ﻭﺻﺤﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﻭﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺁﺧﺮﺵ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻩ ﻭﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻡ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺩﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﺍﺯﺳﯿﻨﻪ ﻋﻘﺪﻩ ﻭﺍﻧﺸﺪ
ﻫﺮﭼﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﻗﺒﺮ ﺯﻫﺮﺍ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﺪ
ﺭﺍﻩ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ...
ﺗﺎﺭﻭﻡ ﺩﺭﭘﯿﺶ ﻗﺒﺮ ﻣﺎﺩﺭ ﺳﻘﺎ ﻧﺸﺪ
ﺳﺮﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﺵ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺭﻭﺿﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭﻟﯽ
ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯﺭﻭﺿﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﻭﺿﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﻧﺸﺪ
" ﮐﻮﭼﻪ ﺍﯼ ﺗﻨﮓ ﻭﺩﻟﯽ ﺳﻨﮓ ﻭﺻﺪﺍﯼ ﺿﺮﺏ ﺩﺳﺖ "
ﺑﻌﺪﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﯿﻠﯽ ﺩﮔﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺯﻫﺮﺍ ﻭﺍﻧﺸﺪ
ﺍﺯﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺭﺍﺑﺮﺷﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩ
ﺯﺍﺋﺮ ﺯﻫﺮﺍ ﺷﺪﻥ ﺟﺰﻧﯿﻤﻪ ﺷﺒﻬﺎﻧﺸﺪ
ﺑﻌﺪ ﺯﻫﺮﺍ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﻣﺎﻧﺪﻭﻏﻢ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﺎﻥ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺰ ﺩﺭﺩ ﭘﻬﻠﻮ ﻫﻤﺪﻡ ﻣﻮﻻ ﻧﺸﺪ
ﺯﯾﻨﺒﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﻭﺩﯾﮕﺮﭘﺎﻧﺸﺪ
******
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺭﻓﺖ ﻭﻏﺮﻭﺑﯽ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ
ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺩﺷﺖ ﮐﺮﺑﻼ ﻏﻮﻏﺎﻧﺸﺪ
ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯾﯽ ﺧﻮﺍﻫﺮﯼ ﺩﺍﻏﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﺪﯾﺪ
ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺳﺮ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﯽ ﺩﻋﻮﺍﻧﺸﺪ

شاعر : مهدی نظری