ای کبود نیمه جانم فاطمه جان
همسر قامت کمانم فاطمه جان
ازغریب شهر یثرب رو می گیری
پیش زینب دست و بر پهلو می گیری

وای وای وای وای
چون کبوتر در قفس افتاده بودی
پیش چشمم از نفس افتاده بودی
تا نبیند دخترت اشک شبم را
خانه داری کن امید زینبم را
فاطمه دیگه خوشی به کام من حرومه
همه می گن کار حیدر تمومه
دل من خسته از این دوره زمونه
قامت خم شده ام باشد نشونه
وای وای وای وای
برتن خسته من روان تو بودی
بردل غمزده ام توان تو بودی
رفتی و  من شده ام تنهای تنها
درمیان کوچه ها با با ر غمها
وای وای وای وا ی
بعد توشد زینبت مادر خانه
با حسین وحسنت گیرد بهانه
خیره گردد بر در و دیوار خانه
می کند یاد تو زیر تازیانه
فاطمه دیگه خوشی به کام من حرومه
 همه میگن کار حیدر تمومه
دل من خسته از این دوره زمونه
قامت خم شده ام باشد نشونه
وای وای وای وای