خوش باشد اینکه نام من نوکر بماند
خوش تر هم اینکه نام تو دلبر بماند
وقتی تو صاحب خانه ای در این ضیافت
بیچاره آن کس در حرم کمتر بماند
بهر طواف گنبد و گلدسته هایت
باید همیشه در حرم کفتر بماند
باب الجواد تو مرا سجاد کرده
ای خوش که نامش بر سر سردر بماند
من عاشقی دیدم که در سجده به سویت
میخواست تا آخر بر این باور بماند...!!!
بوسه زدم بر آستانت مست کردم
بگذار این لب بر لب ساغر بماند
پروانه را وعده مده بر روز دیگر
امشب بسوزان تا که خاکستر بماند
نسل طهورایی تو از نسل زهراست
تا حشر نسل دشمنت ابتر بماند
ایوان طلایت دیدم و دل تا نجف رفت
باید که این دل ذاکر حیدر بماند
ای کاش هر کس نوکر آل علی شد
با معرفت او تا دم آخر بماند
ای کاش روزی زائری هم در حریم و
دولت سرای حضرت جفر بماند...

شاعر : محمد جواد شیرازی