"با همه ی لحن خوش آواییم
در به در کو چه ی تنهاییم"
من پسر عم حسینم ولی
کوفه لگد مال شده آقاییم
دوره شدم تا ببینن حال تماشاییم
کسی بودم توی دام ناکس افتادم آقا!
جز با شمشیر نرسید هیچکی به فریادم آقا!
کاش که دستم می شکست نامه نمی دادم آقا!
شده به زیر لگد و سم اسب لبم پاره پاره
کوفه کسی شرم و حیا نداره نداره نداره
(کوفه نیا کوفه وفا نداره نداره نداره
کوفه کسی شرم و حیا نداره نداره نداره)
********

هجده هزار نفر واسه بیعتت
...و سی هزار نفر واسه کشتنت
نخلای کوفه همه نیزه شده
خلاصه اینکه واسه جون کندنت
همه جوره کوفه شده منتظر دیدنت
چه گناهی زده سر از منه بیچاره خدا!
شده مسلم پره غم مونده توی کار خدا
نمی دونم واسه تو چی ارمغان داره خدا
از دور و اطراف اومدن به جنگت پیاده سواره
کوفه کسی شرم و حیا نداره نداره نداره
(کوفه نیا کوفه وفا نداره نداره نداره
کوفه کسی شرم و حیا نداره نداره نداره)
********
تو رو که می کشن به بغض علی
جسارت آزاد می شه بی معطلی
ابن زیاد منتظره تو ولی
اسیر دست فتنه ی معقلی
کوفه بیای هم و غم همه می شه منجلی
کاش نباشه توی این راه بلا خواهر تو
کاش که جا بذاری تو مدینه انگشترتو
اینجا نامردا می خوان بلا بیارن سرتو
نیا نکن داغ دلم رو تازه دوباره دوباره
کوفه کسی شرم و حیا نداره نداره نداره
(کوفه نیا کوفه وفا نداره نداره نداره
کوفه کسی شرم و حیا نداره نداره نداره)

شاعر : مظاهر کثیری نژاد